FWS apeluje o egzekwowanie odpowiedzialności polityków naruszających konstytucyjne prawo do ochrony dziecka w rodzinie, wskazując w podtrzymaniu protestu wyborczego istotny zakres przedmiotowy blokowania w Polsce kontroli wyborczej nad sprawowaniem władzy publicznej. Nie są drogą do tworzenia w Polsce legalnego rządu wybory do Sejmu i Senatu, których organizatorzy oszukują wyborców i uniemożliwiają ocenę kandydatów, w szczególności ukrywając przed wyborcami zarzuty łamania praw człowieka i praw dziecka.¹

Przedmiot blokowania kontroli wyborczej

Zgodnie z art. 72 w zw. z art. 18 polskiej konstytucji każdy ma prawo żądać ochrony dziecka przed przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem. Ochrony tej należy udzielać z zaangażowaniem rodziny i w sposób umożliwiający dziecku pozostawanie w rodzinie. Prawo żądania tej ochrony jest prawem do działania społecznego: nie wynika z pokrewieństwa lub z wyrażanej przez kogokolwiek zgody. Partia polit. PiS łamie prawo do społecznej ochrony dziecka w rodzinie. Blokuje wyborczą kontrolę dostępu do tego prawa.

Warunki rozwoju państwowej przestępczości

Państwo w Polsce stało się koalicją gangów urzędniczych i politycznych. Należy ją zlikwidować, występując wpierw w obronie dzieci, kobiet, rodzin, licznych osób, które same bronić się nie mogą i stają się jej pierwszymi ofiarami. Fundacja Wolne Społeczeństwo (FWS) wskazuje państwową przestępczość przeciwko dziecku i rodzinie oraz umożliwiające ją sądowe bezprawie i przestępcze powiązania, także międzynarodowe, między dysponentami władzy państwowej: komercyjnymi prawnikami, sędziami, urzędnikami, politykami. Powiązania te obejmują funkcjonariuszy warszawskiego rządu. Powaga i rozległość przestępczych działań funkcjonariuszy państwowych naruszających prawo do społecznej ochrony dziecka w rodzinie określone przepisami art. 72 ust. 1 zd. 2 w związku z art. 18 polskiej konstytucji uzasadniają zgodnie z jej art. 7 odmowę uznania legitymacji naczelnych organów państwa w Polsce.

Materialną podstawą państwowej przestępczości przeciwko dziecku i rodzinie są ogromne środki finansowe przeznaczane przez państwa Unii Europejskiej na pomoc oraz na interwencje w sprawach opieki na dziećmi i w sprawach rodzinnych, a także wielkie emocjonalne zaangażowanie rodziców i związane z nim prywatne środki finansowe wydatkowane często na usługi prawnicze w sporach rodzinnych i sporach o opiekę nad dzieckiem. Na tej podstawie rozwinęła się działalność prawnicza i urzędnicza przekraczająca granicę pomiędzy interesem prywatnym a interesem publicznym, na szkodę tego ostatniego.

Haniebną rolę przybrali sobie politycy, którzy wpierw dostrzegli okazję do poczynienia fałszywych obietnic wyborczych, by rzekomą swą gotowością do pomocy pokrzywdzonym rodzinom zrobić dobre wrażenie na szerokich grupach wyborców troszczących się o dobro i autonomię rodziny, a następnie dostrzegli okazję do odwrócenia kierunku swych działań i do zawarcia sojuszu z przestępcami mającymi szerokie, także zagraniczne, zaplecze ekonomiczne i polityczne, które dawało politykom nadzieję na większe korzyści niż współdziałanie z osobami starającymi się społecznie o ochronę dziecka i rodziny.

Wyborcze zobowiązania rządzących partii politycznych

FWS wraz ze Stowarzyszeniem Wolne Społeczeństwo (SWS) należała do pierwszych podmiotów społecznych, wobec których politycy przed wyborami w 2015 r. w Polsce poczynili imienne zobowiązania do formalnych działań na rzecz ochrony dziecka i rodziny — zobowiązania fałszywe, jak się później okazało. Przed wyborami w 2023 r. ci sami politycy, korzystając z najwyższych stanowisk państwowych, umożliwili podjęcie nielegalnych czynności sądowych, prokuratorskich i policyjnych przeciwko FWS oraz SWS, sięgających stosowania przemocy, nielegalnego aresztowania, fałszywego ogłaszania rzekomego wyroku przeciwko przedstawicielowi organizacji społecznej, fałszowania akt i dowodów sądowych. Nielegalne działania państwowe przeciwko organizacjom społecznym zostały podjęte w czasie, gdy organizacje domagały się od polityków wykonania ich zobowiązań wyborczych z 2015 r., i gdy odmówiły odstąpienia od żądania rozliczenia polityków z obietnic oraz ze środków publicznych, które otrzymali na realizację tych zobowiązań.

Największe zobowiązania poczyniła w latach 2015 – 2017 partia polityczna “Prawo i Sprawiedliwość” (PiS), zabiegająca wówczas o jak największe poparcie społeczne i o powierzenie jej wyjątkowo szerokiego zakresu władzy państwowej, wspierana przez swą wewnętrzną koterię pozującą na osobną partię polityczną, wówczas pod nazwą “Solidarna Polska” (SP).

Kandydat partii PiS w wyborach prezydenckich w 2015 r. pismem sekretarza “Sztabu Wyborczego Kandydata na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy” adresowanym do osób tworzących SWS obiecywał wykonanie na rzecz polskich rodzin państwowego obowiązku ochrony prawnej dziecka i rodziny w międzynarodowych postępowaniach dotyczących opieki nad dzieckiem (2015-05-18):²

(…) na pomoc w opisywanej w Pańskim liście sprawie, dotyczącej problemów dużej grupy poszkodowanych Polaków, w tym Pani (…), będzie można liczyć, gdy Pan Poseł Andrzej Duda zostanie Prezydentem Polski.

Były kandydat partii PiS po objęciu urzędu “Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej” nie postarał się o udzielenie pokrzywdzonym jakiejkolwiek ochrony w zakresie poczynionego zobowiązania, choć miał sporo czasu, występując bez przerwy przez osiem lat w prezydenckiej roli.

Przedstawiciel kierownictwa partii PiS jeszcze w 2017 r., mimo dysponowania przez tę partię pełnią władzy państwowej, składał na piśmie równie fałszywe obietnice (2017-08-16):³

Jako poseł na Sejm od wielu lat otrzymuję niepokojące sygnały o sprawach polskich matek przebywających w innych państwach Unii Europejskiej, zwłaszcza w Niemczech, którym tamtejsze władze uniemożliwiają wyjazd z dziećmi do Polski, oraz polskich dzieci, które wbrew swojemu dobru są wywożone z naszego kraju przez ojców-cudzoziemców albo w związku z tzw. adopcjami zagranicznymi. O sprawach tych pisał do mnie także Pan Roman Poturalski, którego zaangażowanie na rzecz przeciwdziałania wspomnianym patologiom jest znane wielu posłom.

(…) wskazane na wstępie problemy powinny być przedmiotem szczególnej i stałej troski posłów. Za godne rozważenia uważam omówienie tych problemów na wspólnym posiedzeniu właściwych komisji sejmowych z udziałem przedstawicieli resortów sprawiedliwości i spraw zagranicznych, zainteresowanych organizacji pozarządowych, pokrzywdzonych oraz mediów.

Dyskryminacyjny brak dostępu do prawa w Unii Europejskiej

Kontakt organizacji społecznej z partią PiS wynikał z wcześniej czynionych przez przedstawicieli tej partii deklaracji zrozumienia procederu łamania w Polsce i w Unii Europejskiej praw człowieka poprzez pozbawianie osób niezamożnych dostępu do prawa. Zobowiązania polityków były wiarygodne i oparte o głęboką znajomość problemów wymiaru sprawiedliwości oraz wiedzę o rzeczywistych potrzebach budowania podstaw praworządności w Polsce. Ustrój państwowy Rzeczypospolitej nie dostarczał narzędzi egzekwowania zobowiązań i weryfikacji intencji politycznych. Przedstawiciel partii PiS udatnie pozorował troskę o dostęp do prawa, mówiąc:⁴

Konkretny przykład: kobieta, bardzo nieporadna życiowo, wniosła do majątku małżeńskiego mieszkanie. Po rozwodzie została przez byłego męża na podstawie wyroku sądu pozbawiona tego mieszkania bez najmniejszych podstaw ku temu. W całym kilkusettysięcznym mieście nie ma adwokata, który by się ośmielił napisać odwołanie od tej decyzji. Każdy adwokat bowiem wie, że takie odwołanie byłoby w istocie powiadomieniem o popełnieniu przestępstwa przez sędziego. Adwokat, żeby załatwiać sprawy w sądach, musi mieć dobre układy z sędziami (…)

Sprawa dziecka i matki, którym ochronę prawną obiecywali organizować politycy partii PiS,⁵ była wcześniej, na przełomie lat 2014 i 2015, podstawą rozpoczęcia przez ówczesnego wiceprzewodniczącego Parlamentu Europejskiego,⁶ reprezentującego partię PiS, współdziałania z osobami tworzącymi SWS, mającego na celu ujawnienie i naprawę braków praworządności w Unii Europejskiej, ze wskazaniem, że występują one nie tylko w Polsce.

Wystąpienie wiceprzewodniczącego Parlamentu Europejskiego do Komisji Europejskiej oparte o dokumentację sprawy dziecka i matki, przygotowane we współdziałaniu ze społecznikami tworzącymi SWS oraz z późniejszym posłem i wiceministrem spraw zagranicznych w rządzie partii PiS,⁷ stanowiło poważny początek działań na rzecz budowy praworządności w Unii Europejskiej pod polskim przewodnictwem, jakkolwiek niewiarygodnie może to dziś brzmieć wobec nieudolności i przestępczości partyjnej (2015-04-30):⁸

Ważnym aspektem problemów działalności niemieckich Jugendamtów, z punktu widzenia prawa europejskiego, jest nieprecyzyjność zapisów rozporządzenia nr 2201/2003.

Rozporządzenie to można swobodnie interpretować. Świadczą o tym porady zawarte w „Przewodniku dotyczącym stosowania nowego II rozporządzenia brukselskiego”.

Szczególne wątpliwości budzą dwa fragmenty “Przewodnika”: “(…) najwłaściwszym forum w sprawach odpowiedzialności rodzicielskiej jest sąd właściwy państwa członkowskiego, które jest miejscem stałego pobytu dziecka. Koncepcja >>miejsca stałego pobytu<< nie została zdefiniowana w rozporządzeniu, ponieważ w każdym przypadku musi to ustalić sędzia na podstawie stanu faktycznego (…) Każdorazowe rozpatrywanie tej kwestii przez sędziego oznacza, że chociaż przymiotnik >>stały<< zwykle implikuje pewną ciągłość, to nie można wykluczyć sytuacji, w której dziecko nabywa miejsce stałego pobytu w państwie członkowskim z dniem przybycia do niego, w zależności od faktycznych okoliczności danej sprawy”.

Wówczas jednak politycy dążący do władzy sprawiali wrażenie przygotowanych do poważnych działań w zakresie praworządności. Należący do partii PiS wiceprzewodniczący Parlamentu Europejskiego wyjaśniał uwarunkowania swego wystąpienia do Komisji Europejskiej przygotowanego z osobami tworzącymi wówczas SWS, pisząc (2017-07-29):⁹

Niemiecka “Leitkultur” czyli niemiecka kultura przewodnia zakazuje, widocznie także dzisiaj, mówienia do polskich dzieci przez ich polskich rodziców… w języku polskim, gdy władze łaskawie zgodzą się na krótkie widzenia. Dzieci izolowane są od polskiej kultury i języka. Z Jugendamtami współpracują, ręka w rękę, niemieckie sądy. Nie można wykluczyć, że poza antypolskim wymiarem, nie waham się użyć tego słowa, zbrodniczego procederu łamiącego prawa człowieka i wszelkie regulacje międzynarodowe, jest też istotny wymiar… ekonomiczny. Jugendamt za każde zabrane dziecko (nie tylko polskie) inkasuje prawie 200 euro dziennie. Tak kręci się biznes skierowany przeciwko polskim rodzicom.

Wyjaśnienia wiceprzewodniczącego Parlamentu Europejskiego uzupełniał działacz partii PiS i pracownik naukowy, mówiąc (2021-10-31):¹⁰

Zresztą również we współczesnej Republice Federalnej Niemiec sądy traktują Polaków jako ludzi drugiej kategorii. Niemieckie instytucje, takie jak sławetne Jugendamty, zabierają Polakom dzieci, aby oddawać je do germanizacji. Niemcy łamią prawa człowieka, w tym prawa Polaków zamieszkałych w Niemczech, na olbrzymią skalę.

Trzeba także przypomnieć, że w Niemczech nie ma wolności prasy. Największe gazety i wielkie koncerny prasowe w RFN nie napiszą niczego, co byłoby sprzeczne z linią rządową. To kuriozalne, że tak wielkie państwo, mieniące się demokracją, nie ma praktycznie wolnej prasy. Musimy pamiętać o tych rzeczach.

Teoria budowania praworządności w Unii Europejskiej

W warunkach braku praworządności w tak potężnym państwie jak Republika Federalna Niemiec obywatele polscy nie są w stanie bronić swych praw bez wsparcia ze strony swego państwa, którego pierwszym konstytucyjnym zadaniem jest ochrona obywateli. Organizacja społeczna otrzymywała dowody przygotowywania takiego oczekiwanego wsparcia, ze strony polityków deklarujących zamiar reformowania sądownictwa w interesie obywateli. Te przygotowania zostały później, w 2021 r. obrócone w bezwartościowy teatr polityczny przez polskiego ministra sprawiedliwości, który pozorował wtedy swą gotowość do osobistego, niemalże własnoręcznego zbudowania praworządności w Niemczech:¹¹

(…) nie ma bowiem wątpliwości co do nieporównywalnie dalej idącego upolitycznienia procesu nominacji sędziowskich w Niemczech niż w Polsce.

(…) Ziobro domaga się bardzo radykalnych kroków od TSUE. O jaki kroki chodzi? Podważenie nominacji sędziów federalnych i landowych, ustanowienie środka tymczasowego, a nawet kar w wysokości 40 mln euro dziennie.

Podważenie nominacji sędziów federalnych i landowych, ustanowienie środka tymczasowego i kar w wysokości 40 mln euro dziennie — o takie działania wobec Niemiec wnioskuje resort Zbigniewa Ziobry.

Wszystkie wyżej wskazane zobowiązania i zapowiedzi polityków partii PiS oraz SP okazały się oszustwami wyborczymi i kłamstwami. Jednak politycy nie poprzestali na oszustwach i kłamstwach.

Praktyka korupcji politycznej i zwalczania organizacji społecznej

Politycy partii PiS oraz SP, nie uznając początkowo braku zgody SWS oraz FWS na akceptowanie oszustwa wyborczego i kłamstwa, oferowali społecznikom możliwości kariery politycznej w kłamstwie: utworzenie podkomisji sejmowej do samego tylko pozorowania działalności na rzecz pokrzywdzonych, a faktycznie do budowania zaplecza wyborczego. Następnie jednak, gdy politycy dostrzegli, że działacze SWS i FWS nie zamierzają przyjmować korzyści osobistych w zamian za milczenie w sprawie krzywdy ludzkiej, a zarazem gdy gotowość do osiągania takich korzyści ujawnili wpływowi prawnicy i urzędnicy, oferty współdziałania politycznego zostały wycofane i zastąpione nielegalnymi działaniami podejmowanymi z wykorzystaniem organów Rzeczypospolitej: sądów, Prokuratury, Policji, przeciwko SWS oraz FWS.

FWS pomimo organizowania przeszukania jej biura przez Policję lub Prokuraturę, mimo nielegalnego aresztowania jej przedstawiciela, “którego zaangażowanie na rzecz przeciwdziałania wspomnianym patologiom jest” — jak pisał przedstawiciel kierownictwa partii PiS — " znane wielu posłom", nie odstąpiła od żądania odpowiedzialności polityków za zobowiązania do ochrony dziecka i rodziny. Wskazywała, że represje podejmowane przeciwko FWS naruszają konstytucyjne prawo do społecznej ochrony dziecka w rodzinie z art. 72 w związku z art. 18 polskiej konstytucji.

Szczególne znaczenie społeczno-polityczne jako pokaz bezkarności politycznej ma toczące się w czasie wyborów do Sejmu i Senatu w 2023 r. postępowanie sądowe prowadzone przeciwko polskiemu ministrowi sprawiedliwości przez FWS przed warszawskim sądem w sprawie zobowiązań dotyczących rodziny,¹² dziecka i matki, której ochronę prawną pisemnie obiecywali organizować politycy partii PiS, i której dotyczyło wystąpienie ówczesnego wiceprzewodniczącego Parlamentu Europejskiego reprezentującego tę partię. W tym postępowaniu FWS przedstawia nie tylko dowody niewykonania zobowiązań wyborczych, wynikających nadto z norm konstytucyjnych, ale także dowody celowego szkodzenia polskim obywatelom przez urzędników polskiego ministerstwa sprawiedliwości posługujących się chorym i szukającym rządowego wsparcia polsko-niemieckim adwokatem.¹³ W tym postępowaniu przed warszawskim sądem osoba obsadzona z udziałem ministra sprawiedliwości w roli sędziego uniemożliwia wszelkie postępowanie dowodowe,¹⁴ a nawet zakazuje wbrew prawu zapisywania dźwięku z formalnie jawnej rozprawy sądowej. Równolegle z tym postępowaniem przedstawiciel FWS jest “skazywany” przez kolejne sądy w Łodzi z oskarżenia prywatnego wniesionego przez rzekomo pomówionego adwokata współdziałającego z pracownikami ministerstwa sprawiedliwości. Adwokat okazał się być byłym łódzkim sędzią,¹⁵ pracującym uprzednio akurat w sądzie “skazującym” obecnie przedstawiciela FWS. Sądowi temu przekazano sprawę FWS z pominięciem braku jego właściwości miejscowej w sprawie. “Wyroki” przeciwko przedstawicielowi FWS wydawane są w Łodzi w ścisłej korelacji czasowej z jego kolejnymi czynnościami w warszawskim postępowaniu przeciwko ministrowi sprawiedliwości, tak absurdalnej, że wymagają poświadczania nieprawdy o rzekomej zapowiedzi ogłoszenia wyroku,¹⁶ a także — wydawania “wyroku” w czasie przedwyborczym przed prawidłowym powiadomieniem wszystkich stron o posiedzeniu,¹⁷ przed otwarciem przewodu sądowego i przed umożliwieniem merytorycznej obrony fałszywie oskarżonemu przedstawicielowi organizacji społecznej. “Wyrokowanie” i “skazywanie” są dokonywane wbrew konstytucji, ale z całą mocą polskiego państwa niszczącego organizację społeczną i człowieka. Nie należy zapominać, że powyższy cudzysłów zastosowany do słów “wyrok” lub “skazywanie” nie jest ochroną prawną ani faktyczną przed przestępstwami państwowymi, które przez lata przygotowywano w Warszawie i Łodzi, by zwalczać organizację społeczną przeszkadzającą w politycznych i zawodowych interesach.

Prawo do społecznej ochrony dziecka w rodzinie

Zgodnie z art. 72 w związku z art. 18 polskiej konstytucji każdy ma prawo żądać ochrony dziecka przed przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem. Prawo do żądania tej ochrony, przyznane każdemu, jest prawem do działania społecznego, gdyż nie wynika z pokrewieństwa lub ze zgody wyrażanej przez jakąkolwiek osobę. Prawo do społecznej ochrony dziecka było udokumentowaną częścią polskiego systemu prawnego w średniowieczu. Zgodnie z art. 18 konstytucji ochrona ta powinna być udzielana w sposób umożliwiający dziecku pozostawanie w rodzinie, i z zaangażowaniem tej rodziny. Autonomia rodziny jest też jedną z uznawanych w Polsce wartości chrześcijańskich. Mimo to konstytucyjne prawo do społecznej ochrony dziecka w rodzinie jest bezkarnie łamane przez partię polityczną PiS, która deklaruje przywiązanie do polskich wartości narodowych i do wartości chrześcijańskich.

Sprawa dziecka i matki oszukanych przez polityków partii PiS,¹⁸ jest sprawą przemocy, okrucieństwa i wyzysku. Dziecku przemocą zabrano matkę, polską rodzinę, język macierzysty. Motywem był zarobek dla prawników i pracowników opieki według wysokich niemieckich stawek. Matce zabrano dziecko, zabrano szczęście w życiu i osłabiono zdrowie. Politycy uważają, że powołując młodą osobę bez moralności i znajomości prawa na stanowisko sędziowskie w warszawskim sądzie, utajniając wbrew prawu postępowanie przed tym sądem w Warszawie i prześladując w Łodzi przedstawiciela organizacji, który w Warszawie przedstawia im zarzuty, zdołają ukryć przestępstwa przed wyborcami i utrzymać władzę, by jeszcze skuteczniej zwalczać społeczeństwo obywatelskie w Polsce, by łamać prawo do społecznej ochrony dziecka, by łamać podstawowe normy człowieczeństwa.

Rola organizacji społecznej w stabilizacji państwa

Ochrona praw dziecka, praw człowieka i egzekwowanie prawa wobec osób sprawujących władzę są nieosiągalne bez organizacji społecznej. Rozproszeni obywatele bez przygotowania merytorycznego nie mają warunków egzekwowania prawa wobec funkcjonariuszy państwowych. Dlatego atak państwa na organizację społeczną powinien stanowić początek delegalizacji ustrojowo wykolejonych instytucji tego państwa, początek bezwzględnego działania obywateli w celu przywrócenia możności działania organizacji społecznych. Partia polityczna PiS stoi nie tylko za wyżej wskazanymi atakami na organizacje społeczne, lecz także za atakami na dowódców wojskowych w Polsce,¹⁹ oraz na pracowników naukowych i specjalistów w zakresie ochrony praw człowieka.²⁰ Działalność partii PiS przekroczyła granicę zorganizowanej przestępczości państwowej.²¹

Zadaniem każdego obywatela, zadaniem każdego człowieka jest chronić dziecko i chronić rodzinę, podstawy człowieczeństwa, i zatrzymać przestępców nadużywających władzy w celu niszczenia tych podstaw. FWS apeluje do obywateli, do wyborców oraz kandydatów w wyborach o współdziałanie w ujawnianiu i wyjaśnianiu czynów notorycznego w Polsce łamania prawa do społecznej ochrony dziecka w rodzinie — które w większości, poza przypadkowo napotkanymi, pozostają nieznanymi dla organizacji społecznych — a także apeluje o współdziałanie w egzekwowaniu odpowiedzialności prawnej i politycznej sprawców łamania praw dziecka i praw człowieka. Bez ochrony społeczeństwa obywatelskiego i bez egzekwowania prawa wobec osób sprawujących władzę państwową nie ma i nie będzie nie tylko demokracji i praworządności, lecz również szans na stabilność państwa i na bezpieczeństwo dla tych obywateli, którzy obecnie może jeszcze potrafią czuć się bezpiecznymi.

Różnica między protestem a skargą

Jeśli nie można powstrzymać organizowania wyborów z istotnymi naruszeniami prawa, to należy przed ich zakończeniem formalnie podnieść zarzuty przeciwko ich ważności, i to mimo że kodeks wyborczy przenosi wbrew konstytucji termin protestu wyborczego na czas powyborczy, pozwalając na przejmowanie władzy sposobem faktów dokonanych lub oszustw dokonanych. Dla uniknięcia zarzutu reagowania na “wynik” wyborów protestować należy niezwłocznie i w ramach współdziałania. Konstytucyjne pojęcie “protestu” jest szersze niż konstytucyjne pojęcie “skargi” i jest zgodne z normą języka polskiego: protestować można przeciwko szkodliwemu działaniu zarówno przed jego rozpoczęciem, jak i w czasie tego działania i po nim; skargę wnosi się zwykle na działanie zakończone albo na zakończone przygotowanie działania.²²

FWS wyraziła w Sejmie społeczny sprzeciw wobec zabierania dziecku niezależnego kuratora. Zastępowanie kuratora adwokatem lub radcą prawnym jest tworzeniem żerowiska, źródła dochodów i pola do nadużyć, dla zawodowych prawników. FWS wskazała podstawy podejrzenia przedwyborczej zmowy między rządową stroną parlamentarną a zawodowymi prawnikami w celu wymiany różnych form poparcia na przysługi ustawodawcze.

Fundacja Wolne Społeczeństwo (FWS) stwierdziła w wystąpieniach do Sejmu z dni 26 i 27 czerwca 2023 r., że projekt ustawy o fałszywym reprezentancie dziecka (“projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw z dnia 11 maja 2023 r.”), narusza konstytucyjne prawa do społecznej ochrony dziecka w rodzinie oraz do sądu i do obrony praw niezależnej od interesów państwa lub innej strony trzeciej, a także normę równości (art. 18, art. 72, art. 45, art. 32 Konstytucji). FWS wskazała potrzebę doprowadzenia do demokratycznej debaty o zagrożeniach wynikających z tworzenia fikcji prawnej: profesjonalnej reprezentacji dziecka przed sądem, i powierzania podmiotom komercyjnym lub zależnym od funkcjonariuszy państwowych, w szczególności adwokatom lub radcom prawnym, podejmowania decyzji procesowych przysługujących dziecku w odniesieniu do jego spraw lub jego relacji rodzinnych, a to wbrew art. 18 i art. 72 Konstytucji. W dodatku projekt ustawy o fałszywym reprezentancie dziecka narusza konstytucyjne zasady podziału władz oraz inicjatywy ustawodawczej (art. 10 ust. 2, art. 118 ust. 1 Konstytucji).

Sprzeczność projektu z art. 18, art. 72, art. 45, art. 32 Konstytucji wynika z pozbawiania dziecka prawa do niezależnego kuratora i do nadzoru kuratora nad pomocą adwokacką. Naruszeniami przepisów art. 10 ust. 2, art. 118 ust. 1 Konstytucji są: brak konsultacji społecznych, niejawna inicjatywa ustawodawcza Rady Ministrów, pozorowanie poselskiej inicjatywy ustawodawczej.

W zakresie postępowania Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w Kodyfikacjach (dalej: “komisja”) Fundacja Wolne Społeczeństwo (FWS):

1. Wniosła o odrzucenie projektu w części dotyczącej “reprezentanta dziecka” oraz w zakresie kształtowania realizacji praw: do społecznej ochrony dziecka w rodzinie, oraz do kuratora niezależnego także w swej działalności zawodowej i źródle utrzymania od osób sprawujących władzę publiczną, jak również do pomocy adwokata lub radcy prawnego świadczonej w miarę potrzeb na zlecenie takiego kuratora.

2. Wniosła o zorganizowanie wysłuchania publicznego w przedmiocie projektu i związanego z nim uporczywego braku przeciwdziałania nierzetelności usług prawniczych w sprawach rodzinnych, zaświadczanej latami, publicznie i wielokrotnie ze strony parlamentarnej:

   Jarosław Kaczyński, w: A. Nowak, Intelektualna historia III RP, Warszawa 2013, str. 317.

   (…) Konkretny przykład: kobieta, bardzo nieporadna życiowo, wniosła do majątku małżeńskiego mieszkanie. Po rozwodzie została przez byłego męża na podstawie wyroku sądu pozbawiona tego mieszkania bez najmniejszych podstaw ku temu. W całym kilkusettysięcznym mieście nie ma adwokata, który by się ośmielił napisać odwołanie od tej decyzji. Każdy adwokat bowiem wie, że takie odwołanie byłoby w istocie powiadomieniem o popełnieniu przestępstwa przez sędziego. Adwokat, żeby załatwiać sprawy w sądach, musi mieć dobre układy z sędziami (…)

3. Wniosła o zorganizowanie dodatkowego posiedzenia komisji celem zbadania ustaleń uzasadniających odrzucenie projektu ustawy o fałszywym “reprezentancie dziecka”, dotyczących bezprawia sądowego wspieranego przez adwokatów i radców prawnych w postępowaniach rodzinnych: (A) poselskich ustaleń dotyczących działania w sprawach rodzinnych “korporacji urzędniczej” i rządowego wpływania na sąd celem ochrony porywaczy dzieci; (B) ustaleń w sprawie działania byłego sędziego, adwokata jako “wolontariusza adopcyjnego” i opiekuna prawnego dziecka w postępowaniu adopcyjnym; (C) ustaleń w sprawie przestępczej “legalizacji” porwania dziecka z Polski dokonanej z pomocą sędziego i funkcjonariusza rządowego w skierowaniu za granicą postępowania na fałszywy tor “konwencji haskiej”; (D) ustaleń w sprawie wydania wobec bierności profesjonalnego pełnomocnika przez sędzię w Sądzie Okręgowym we Wrocławiu postanowienia o utrzymaniu w mocy fikcyjnego, niewydanego orzeczenia w przedmiocie odebrania dziecka; (E) rządowych ustaleń dotyczących niemieckiego wzoru “reprezentanta dziecka” (“Verfahrensbeistand”) i zagranicznych powiązań urzędników i adwokatów.¹

4. Domagała się także od strony parlamentarnej uznania obecności jej przedstawiciela przynajmniej w roli publiczności w postępowaniu sądowym w Katowicach dotyczącym przestępstw popełnionych przeciwko dziecku przez byłego sędziego, adwokata występującego przed sądem zamiast niezależnego kuratora,² za konieczną celem ochrony działania społeczeństwa cywilnego (obywatelskiego) wobec podejrzenia przedwyborczej zmowy między rządową stroną parlamentarną a zawodowymi prawnikami w celu wymiany różnych form poparcia na przysługi ustawodawcze w zakresie ustanowienia fikcji prawnej: profesjonalnej reprezentacji dziecka przed sądem, i powierzania podmiotom komercyjnym lub zależnym od funkcjonariuszy państwowych, w szczególności adwokatom lub radcom prawnym, podejmowania decyzji procesowych przysługujących dziecku w odniesieniu do jego spraw lub jego relacji rodzinnych, a to w sytuacji przedwyborczego ubiegania się polityków o poparcie lub przychylność prawników, za którą prawnicy mogą płacić przysługami ustawodawczymi, tworząc dla prawników liczne źródła wielkich dochodów pozyskiwanych poza niezależną kontrolą, poza kontrolą demokratyczną i społeczną, kosztem dziecka i rodziny, tworząc dla ewentualnych korzyści wyborczych ogromne pole do prawniczych nadużyć na szkodę dziecka i rodziny.

Zgodnie z przepisami art. 18, art. 72 i art. 45 Konstytucji, każdemu przysługuje w Rzeczypospolitej prawo do sądu obejmujące możność obrony jego praw i jego interesów w sposób niezależny od innych podmiotów, także od Rzeczypospolitej i od jej przedstawicieli oraz funkcjonariuszy. Celem realizacji wyżej wskazanych praw ustanowiono w Rzeczypospolitej instytucję kuratora do postępowania sądowego, w którym osoba małoletnia nie może osobiście nie tylko występować przed sądem, ale także nie może z powodu braku koniecznego przygotowania podejmować decyzji i kierować poczynaniami swego pełnomocnika. Różnica między kuratorem ustanowionym dla osoby małoletniej do postępowania sądowego a pełnomocnikiem lub reprezentantem osoby pełnoletniej w postępowaniu sądowym wynika z dodatkowego obciążenia kuratora podejmowaniem decyzji, które osoba pełnoletnia i mocodawca pełnomocnika podejmuje osobiście, a także z dodatkowego obciążenia kuratora obowiązkiem nadzorowania i oceny czynności swego ewentualnego pełnomocnika. Istotą działania profesjonalnego reprezentanta sądowego w osobie adwokata lub radcy prawnego jest reprezentowanie, ponowne przedstawianie przed sądem stanowiska pierwotnie przedstawionego (pełnomocnikowi) przez mocodawcę, i czynienie tego w formie przewidzianej dla stosownego postępowania sądowego. Tymczasem kurator w pierwszej kolejności obowiązany jest do podejmowania decyzji o kierunku prowadzenia sprawy osoby, której dotyczy sprawowana przezeń kuratela, natomiast czynności sądowe może w miarę potrzeb wykonywać osobiście lub zlecać swemu przedstawicielowi, którym może być adwokat lub radca prawny. Tylko takie ukształtowanie podmiotowości udziału osoby małoletniej w postępowaniu sądowym pozwala na ochronę jej praw oraz interesów w sposób zbliżony do ochrony praw oraz interesów, którą zapewnia się osobom pełnoletnim. Kurator w tym modelu ochrony praw powinien być osobą jak najbliższą osobie małoletniej swymi interesami i osadzeniem społecznym, natomiast ewentualnie wspierający go adwokat, radca prawny, tłumacz powinien dysponować wiedzą konieczną do spełnienia wymogów formalnych i technicznych postępowania sądowego.

Zawarta w projekcie ustawy o fałszywym reprezentancie dziecka propozycja zabrania dziecku prawa do niezależnego kuratora wprost narusza wyżej wskazane prawa konstytucyjne. Stanowiące istotę tej propozycji połączenie roli kuratora i profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata lub radcy prawnego pełniącego rolę (fałszywego) “reprezentanta dziecka” jest ustanowieniem fikcji prawnej, ponieważ rola ta nie obejmuje faktycznej czynności reprezentowania, więc nie należy mówić o “reprezentancie”, a także jest otwarciem drogi do podporządkowywania interesów osoby małoletniej interesom strony państwowej, której zgodnie z wyżej cytowanym wskazaniem posła Jarosława Kaczyńskiego podporządkowany jest lub może być adwokat lub radca prawny.

Wykonywanie zawodów adwokata i radcy prawnego nie było organizowane w sposób właściwy dla obsługi zadań wyżej wskazanych jako zadania kuratora. W szczególności nie zapewniono środków kontroli zgodności działania adwokata lub radcy prawnego z interesami jego mocodawcy, a to z powodu obciążenia samego mocodawcy obowiązkiem tej kontroli. Jednocześnie przeciętny obywatel i wyborca nie bierze pod uwagę tego braku organizacyjnego, odruchowo kojarząc adwokata z kompletną realizacją potrzebnych zadań sądowych, nie biorąc pod uwagę, że w przypadku osoby małoletniej do załatwienia pozostają nie tylko zadania sądowe, lecz przede wszystkim podejmowanie decyzji istotnych życiowo i społecznie, z których wynikają te zadania sądowe. Ani adwokat ani radca prawny nie jest powołany i przygotowany do podejmowania takich decyzji.

Pominięcie konsultacji społecznych w postępowaniu legislacyjnym dotyczącym projektu należy oceniać w kontekście prowadzenia tego postępowania przez osoby, które nie uzyskały mandatu poselskiego w wyborach spełniających wymogi art. 100 ust. 1 Konstytucji w zakresie realizacji uprawnienia każdego wyborcy do zgłaszania kandydatów na posłów i senatorów. W sytuacji legislacyjnej stanowiącej rażące naruszenie norm konstytucyjnych i podstaw demokracji w Rzeczypospolitej koniecznym jest postulowane przez FWS przeprowadzenie wysłuchania publicznego i co najmniej częściowe odrzucenie projektu ustawy o fałszywym reprezentancie dziecka.

Ustawa o fałszywym reprezentancie dziecka została bez merytorycznego uzasadnienia zintegrowana z ustawą o ochronie przed przemocą, która jest przeprowadzana przez Sejm w sposób, dla którego nie byłoby niestosownym określenie “szantaż moralny”. W ocenie FWS funkcjonariusze rządowi wykorzystali morderstwo popełnione na dziecku jako pretekst i okazję do ustanowienia w interesie zawodowych prawników, z którymi współdziałają, lub którymi są lub będą po opuszczeniu stanowisk rządowych, instytucji fałszywego reprezentanta dziecka, rzekomego “adwokata dziecka”, wbrew art. 18 i art. 72 Konstytucji, bez żadnego merytorycznego związku z okolicznościami zamordowania dziecka. Doprowadzili do fałszywego wniesienia rządowego projektu ustawy o fałszywym reprezentancie dziecka jako projektu poselskiego, i do fałszywego przedstawienia rzekomego poparcia społecznego dla fikcji prawnej reprezentanta dziecka. Uczynili to po przerwaniu prac przedstawicieli partii politycznych Prawo i Sprawiedliwość oraz Solidarna Polska z FWS i Stowarzyszeniem Wolne Społeczeństwo (SWS) nad społeczną ochroną dziecka w rodzinie obejmującą gwarancję udziału organizacji społecznej w postępowaniu sądowym dotyczącym ważnej sprawy rodzinnej dziecka.

Anonimowi rządowi twórcy projektu ustawy o fałszywym reprezentancie dziecka odrzucili wszystkie ustalenia — także poczynione podczas spotkań ze stroną społeczną w Ministerstwie Sprawiedliwości — dotyczące potrzeby realizacji normy z art. 182 Konstytucji, udziału obywateli w sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości celem ochrony dziecka w rodzinie, i zastąpili gwarancję tego udziału przepisami o udziale w postępowaniu sądowym adwokata lub radcy prawnego na prawach dziecka jako strony postępowania. Takie zastąpienie jest zaprzeczeniem starań o instytucjonalne równoważenie arbitralności sądowej zaangażowaniem społecznym. Zwiększa nierównowagę w sali sądowej na korzyść strony państwowej, która uzyskuje dzięki niemu niemal absolutną dominację procesową, i to w postępowaniu dotyczącym sprawy, która niejednokrotnie w ogóle nie nadaje się do badania w postępowaniu sądowym mającym charakter zasadniczo sporny i przewidzianym do rozstrzygnięć, prostych, binarnych, skrajnych. W zaistniałej sytuacji legislacyjnej koniecznym jest zatem demokratyczne przedstawienie zarzutów bezprawia sądowego i łamania praw dziecka w zakresie dotychczas przedstawianym rządowi i innym organom państwa.

W kontekście wyżej wskazanego projektu ustawy o “reprezentancie dziecka” faktyczne sprawowanie władzy ustawodawczej przez anonimowych przedstawicieli władzy wykonawczej kryjących się za posłami i rzekomo “poselskim” projektem ustawy, a być może także sprawowanie władzy ustawodawczej przez przedstawicieli władzy sądowniczej, sędziów delegowanych wbrew Konstytucji do Ministerstwa Sprawiedliwości, stanowi bezpośrednie zagrożenie dla milionów dzieci i rodzin w Polsce oraz jest bezpośrednim łamaniem podstawowych norm demokracji maskowanym rozbudzaniem emocji dotyczących zamordowania dziecka i gołosłownymi deklaracjami anonimowego poparcia społecznego wyrażanego jakoby dziesiątkami tysięcy głosów, których nie można sprawdzić, i których zabrakło w szczególności podczas posiedzenia komisji sejmowej zajmującej się projektem w dniu 27 czerwca 2023 r., gdy o ochronę praw dziecka i rodziny zabiegała samotnie Fundacja Wolne Społeczeństwo.

Inicjatywa CFA "Zatrzymać Sądowe Bezprawie i Łamanie Praw Dziecka" obejmuje następujące postulaty zasadnicze:

(1) Ratyfikować trzeci Protokół fakultatywny do Konwencji o Prawach Dziecka w sprawie procedury składania zawiadomień, aby zapewnić społeczne i międzynarodowe środki ochrony dziecka przed uzurpacjami władzy państwowej, a także środki ujawniania i badania przestępczości państwowej przeciwko społeczeństwu i rodzinie.

(2) Dodać do (planowanego w Polsce) referendum w sprawie przyjmowania migrantów pytanie: "Czy sprzeciwiasz się, by zagraniczne sądy na podstawie prawa obcego lub prawa Unii Europejskiej zabierały dzieci rodzicom i ostatecznie decydowały o rodzinach?", celem utrzymania międzynarodowego prawa rodzinnego i prawa Unii Europejskiej w granicach traktatowych i demokratycznych.

(3) Ratyfikować Konwencję o ochronie wszystkich osób przed wymuszonym zaginięciem, aby ustanowić międzynarodową ochronę przed państwowymi zbrodniarzami i państwowym terrorem.

(4) Zapewnić niezależne od sędziów i polityków demokratyczne rozstrzyganie w sprawach odpowiedzialności sędziów w postępowaniach dyscyplinarnych i sądowych, celem ochrony przed przemianą sądownictwa w zorganizowaną przestępczość w warunkach bezkarności sędziów.

(5) Zapewnić społeczne i rodzinne rzecznictwo (advocacy) praw oraz interesów dziecka w postępowaniach sądowych i administracyjnych, niezależne od sędziów, polityków i zawodowych prawników oraz od decyzji państwowych, celem zapobiegania przemianie spraw rodzinnych w żerowisko dla urzędników i prawników.

Rok 2022 był w Europie i jej okolicach czasem przypomnienia, że scentralizowane państwo narodowe, a nie przestępczość prywatna lub agresja międzyludzka, jest głównym źródłem zagrożeń dla istnienia społeczeństw i narodów.

Przeciwwagą dla scentralizowanego państwa narodowego, które zagraża istnieniu społeczeństw i narodów, może być społeczeństwo cywilne pod warunkiem zapewnienia mu ochrony i środków do działania. Funkcjonariuszom państwa rosyjskiego w 2022 r. nie brakowało osobistych zabezpieczeń i środków własnej ochrony. Ochrony nie miało społeczeństwo cywilne w Rosji przed 2022 r. Nie miało jej w tym czasie zbyt wiele społeczeństwo cywilne w Polsce i na Węgrzech mimo zobowiązań członkowskich w Unii Europejskiej.

Im słabszą jest ochrona społeczeństwa cywilnego przed funkcjonariuszami państwa narodowego, tym łatwiej funkcjonariuszom tym niszczyć naród i terytorium narodowe tego państwa i jego sąsiadów. Z okazji do niszczenia korzystają niemal zawsze.

Dlatego organizacje społeczne powinny żądać zapewniania skutecznych środków ochrony społeczeństwa cywilnego przed państwem w demokracji. W warunkach demokracji tym celu z powyższych powodów słusznym i osiągalnym byłoby urzeczywistniać poniższe postulaty (CFA):

1. Obciążyć każdego funkcjonariusza państwowego, także sędziego, egzekwowalną odpowiedzialnością wobec społeczeństwa cywilnego przed niezależnym sądem.

2. Ograniczać do 10 lat łączny czas sprawowania przez tę samą osobę urzędów państwowych pochodzących z demokratycznego wyboru.

3. Zlikwidować wszelkie stosunki gospodarcze z każdym państwem uznanym międzynarodowo za dyktaturę.

4. Dopuścić prywatne posiadanie broni palnej, także karabinów automatycznych lub wojskowych, przez każdego obywatela, któremu nie zabroniono prawomocnym orzeczeniem sądu nabywania broni palnej.

5. Obciążać państwo i jego funkcjonariuszy obowiązkami odwracania skutków niepraworządności w tym państwie i obowiązkami naprawiania szkód wynikłych z jej braku lub naruszenia.

6. Dopuszczać przyjęcie lub zmianę konstytucji państwa lub traktatu konstytucyjnego federacyjnej organizacji międzynarodowej państw tylko wtedy, gdy została ona poparta większością głosów w referendum zatwierdzającym, przeprowadzonym za zgodą obejmującą treść wszystkich pytań tego referendum zatwierdzającego, wyrażoną w uprzednim referendum ogólnokrajowym, w którym wzięło udział więcej niż połowa uprawnionych do głosowania.

7. Zapewnić każdemu udział społeczeństwa cywilnego w sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości w jego sprawie w decydowaniu o wolności, opiece, zdrowiu lub znacznej części majątku osoby.

8. Zakazać dopuszczania lub organizowania wymuszonego zaginięcia osoby i traktować systemowe jego dopuszczanie lub organizowanie jako zbrodnię przeciwko ludzkości.

9. Zakazać adopcji międzynarodowej dziecka lub wszelkiej innej postaci pozbawiania go więzi z właściwym dla niego społeczeństwem cywilnym lub możności korzystania z obywatelstwa, które posiada, a także zakazać takiego decydowania o pozbawieniu władzy rodzicielskiej, w które nie zaangażowano społeczeństwa cywilnego właściwego dla dziecka i dla rodzica.

10. Zakazać państwowego śledzenia kontaktów społecznych i zapewnić anonimowe numery telefoniczne i adresy internetowe każdemu obywatelowi oraz zniszczyć albo zanonimizować wszelkie instytucjonalne lub korporacyjne zbiory numerów telefonicznych i adresów internetowych powiązane z osobami fizycznymi.

11. Ograniczać społeczne i gospodarcze ryzyko technologicznego lub formalnego uzależnienia od złożonych zachowań zbiorowych (collective behaviour), wybierając w szczególności w zastosowaniach istotnych społecznie technologie lub procedury zdecentralizowane oraz utrzymywalne jak najniższym kosztem, jak najniższym nakładem energii, pracy i nauki.

12. Zapobiegać skupianiu (koncentracji) społecznego lub gospodarczego lub politycznego wpływu lub władzy wynikającemu z gromadzenia korzyści powodowanych wzrostem rozmiarów (skali) działalności gospodarczej lub politycznej, tworząc oraz udostępniając społecznie środki techniczne oraz materialne do działania w państwie i społeczeństwie wielu autonomicznych podmiotów wytwarzających niezależnie żywność, energię oraz zasoby wiedzy naukowej (badawczej) i technicznej oraz medycznej.

13. Zakazać wspierania (finansowania) przez państwo partii politycznych, zastrzegając do decyzji referendalnej rozstrzygnięcia: czy państwo może wspierać (finansować) fora polityczne i środki komunikacji politycznej, zapewniając do nich równy dostęp wszystkim obywatelom i partiom politycznym; czy państwo może zobowiązać obywateli do bezpośredniego wspierania wybranych przez nich partii politycznych w referendalnie określonych granicach.

14. Zakazać wspierania (finansowania) przez państwo organizacji społecznych, zastrzegając do decyzji referendalnej rozstrzygnięcia: czy państwo może tworzyć (finansować) urządzenia i środki do działania społecznego, zapewniając do nich równy dostęp wszystkim obywatelom i organizacjom społecznym; czy państwo może zobowiązać obywateli do bezpośredniego wspierania wybranych przez nich organizacji społecznych w referendalnie określonych granicach.

15. Zapewniać wolność gospodarczą i obieg informacji o kosztach w gospodarce, zakazując nakłaniania lub zmuszania przez państwo obywateli do korzystania z pieniądza lub do jego posiadania w jakiejkolwiek postaci: materialnej, tytułu własności, dokumentu zobowiązania, papieru wartościowego lub zapisu księgowego.

16. Zapewniać rzeczywistą nadrzędność i egzekwowalność prawa konstytucyjnego gwarancjami bezpośredniego stosowania przepisów prawa konstytucyjnego oraz gwarancjami uprawnienia każdego sądu do odmowy zastosowania w orzeczeniu tego sądu przepisu prawa sprzecznego z prawem konstytucyjnym.

Każde zwiększenie niezależnej kontroli społecznej nad państwem zwiększa bezpieczeństwo jego obywateli oraz długoterminową stabilność tego państwa. Oczywiście każda taka kontrola przeszkadza w przywłaszczaniu sobie dóbr publicznych funkcjonariuszom państwa i politykom, którzy zwykle wzajemnie się wspierają w naruszaniu zasad prawa i demokracji, więc oczekiwać należy licznych ich zastrzeżeń i protestów dotyczących samego nawet rozważania takich postulatów. Przedstawione postulaty mogłyby prowadzić do skutecznej ochrony podstaw istnienia społeczeństwa, do skutecznej ochrony rodzin, do rzeczywistej ochrony środowiska, do likwidacji systemowej przestępczości sądowej.

FWS domaga się demokratycznego rozszerzenia sejmowej dyskusji w przedmiocie braku zaufania do Ministra Sprawiedliwości o przesłanki i zarzuty dotyczące krzywd spowodowanych przez Ministra Sprawiedliwości po stronie zwykłych obywateli Rzeczypospolitej oraz po stronie społeczeństwa cywilnego.

Fundacja Wolne Społeczeństwo (FWS) potępia ograniczenie w dniach 12 i 13 grudnia 2022 r. sejmowej dyskusji nad oceną przesłanek stwierdzenia przez Sejm braku zaufania do Ministra Sprawiedliwości (sejmowy druk nr 2820 z 2022 r.) do tych jedynie przesłanek, które zostały wskazane przez przedsiębiorców oczekujących podarowania im publicznych środków finansowych, oraz tych przesłanek, które były związane z osobistymi interesami polityków partii politycznych.

Popierając w szczególności liczne niezależne protesty dotyczące sądowej przestępczości przeciwko dziecku i rodzinie, Fundacja Wolne Społeczeństwo (FWS) na podstawie art. 72 ust. 1 zd. 2 oraz art. 95 ust. 2 i art. 63 oraz art. 159 Konstytucji, wobec znanych Sejmowi dowodów rządowego wspólnictwa, pomocnictwa oraz poplecznictwa w tej przestępczości:¹

1. Wzywa Sejm do publicznego zbadania zarzutów działalności nielegalnego “lobby porywaczy dzieci” w administracji rządowej, obejmującego zatrudnionych w tej administracji “sędziów” i urzędników, dopuszczających się ingerowania w postępowania sądowe w interesie osób trzecich, w szczególności zagranicznych, i w interesie własnym; (A) w zakresie odniesienia sejmowego “Dezyderatu nr 3 Komisji Łączności z Polakami za Granicą w sprawie odbierania dzieci polskim rodzicom poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej do Ministra Spraw Zagranicznych i do Ministra Sprawiedliwości uchwalonego na posiedzeniu w dniu 19 maja 2016 r.”; oraz (B) w zakresie odniesienia złożonego na ręce Marszałka Sejmu przez Stowarzyszenie Wolne Społeczeństwo (SWS) dnia 20 lipca 2016 r. “Wniosku społecznego o powołanie sejmowej komisji śledczej do spraw handlu polskimi dziećmi”; (C) w zakresie odniesienia pisma (procesowego) “Sędzia – adwokat – handlarz dziećmi” ujawnionego dnia 30 września 2021 r. w Sądzie Rejonowym dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi (sygn. akt: IV K 147/20); a także (D) w zakresie odniesienia wezwania skierowanego przez FWS dnia 25 października 2021 r. (27252484.fws) do Ministra Sprawiedliwości z wyrazami poparcia dla petycji “Oddajcie dzieci niemieckie i obcokrajowców ich rodzinom”; jak również (E) w zakresie odniesienia odwołania FWS z dnia 17 sierpnia 2022 r. (27679070-fws) w sprawie niezgodności z Konstytucją uznania przez Ministra Sprawiedliwości decyzją ogłoszoną dnia 3 sierpnia 2022 r. rozporządzenia “Bruksela II b” za obowiązujące bezwarunkowo; oraz (F) w zakresie związanego z tym rozporządzeniem systemowego naruszania norm praworządności w Unii Europejskiej oraz systemowego naruszania przysługujących polskim obywatelom praw do: rzetelnego sądu, niezależności sądu od polityków, reprezentacji dziecka przed sądem, więzi rodzinnych i ochrony życia rodzinnego.

2. Wzywa Sejm do publicznego zbadania wpływu funkcjonariuszy ministerstwa sprawiedliwości na oczekiwania awansów zawodowych lub wzrostów wynagrodzeń u czynnych i byłych sędziów wywieranego w sposób umożliwiający ingerencję w postępowanie sądowe.

3. Wzywa Sejm do naprawienia szkód spowodowanych rządowymi ingerencjami w postępowania sądowe oraz do zapewnienia pokrzywdzonym zadośćuczynień za wyrządzone tymi ingerencjami krzywdy.

4. Wzywa Sejm do obciążenia rzeczywistą odpowiedzialnością prawną (cywilną i karną) funkcjonariuszy publicznych będących sprawcami wyżej wskazanych nielegalnych czynów ingerowania w postępowania sądowe, a także czynów takiego wywierania wpływu na oczekiwania awansów zawodowych lub wzrostów wynagrodzeń u czynnych i byłych sędziów, które mogłoby stanowić ingerencję w postępowanie sądowe.

5. Wzywa Sejm do urzeczywistnienia konstytucyjnej normy działania Krajowej Rady Sądownictwa (KRS) chroniącej niezależność sądownictwa wyłącznie w składzie obejmującym piętnastu członków KRS wybranych przez Naród na podstawie art. 187 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 4 ust. 2 Konstytucji, w związku z konstytucyjnym wykluczeniem w art. 187 ust. 4 Konstytucji określania (inną niż konstytucyjna) ustawą przedstawicielstwa Narodu w wybieraniu piętnastu członków KRS wskazanych przepisem art. 187 ust. 1 pkt 2 Konstytucji.

6. Wzywa Sejm do urzeczywistnienia konstytucyjnej normy działania Sejmu wyłącznie z udziałem posłów na Sejm wybranych spośród kandydatów, których zgłaszać mogli (osobiście) wyborcy: (A) niezależnie do zgłoszeń dokonywanych przez partie polityczne; oraz (B) niezależnie od zgłoszeń dokonywanych przez organizacje polityczne nazwane komitetami wyborczymi (wyborców), lub dokonywanych przez inne podobne takim komitetom organizacje, które od partii politycznych różnią się nieznacznie i nie odpowiadają podmiotowej charakterystyce wyborcy określonej Konstytucją.

Wraz z licznymi pokrzywdzonymi obywatelami Rzeczypospolitej FWS żąda wykonywania w Rzeczypospolitej gwarancji konstytucyjnych rzetelnego i niezależnego sądu oraz niezawisłości sędziowskiej i udziału obywateli w sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości jako środków ochrony praw człowieka, praw dziecka oraz środków ochrony interesu publicznego wobec uzurpacji władzy przez partie polityczne, które wciąż, w pierwszej połowie dwudziestego pierwszego wieku, zatrzymują rozwój demokracji w Polsce, korzystając ze środków władzy zawłaszczonych w toku układów i przemian ustrojowych u schyłki ubiegłego wieku, i narażając w partyjnej pogoni za pieniędzmi oraz innymi dobrami z zagranicy Rzeczpospolitą na trwałą utratę suwerenności w jednoczącej się Europie, która w przypadku przywrócenia w Rzeczypospolitej partiom politycznym ich konstytucyjnie ograniczonej roli mogłaby w oparciu o społeczeństwo cywilne zakorzenione w Polsce budować tę suwerenność, a nie ją osłabiać korumpowaniem zdemoralizowanych polityków.

Interakcja (w sieci ActivityPub)

Organizacje społeczne potępiają aresztowanie w Polsce bezdomnej matki dokonane z zarzutu braku ciepłego miejsca dla dziecka. Żądają zapewnienia dziecku stałej i bezpośredniej opieki matki co najmniej na czas postępowania, z ewentualną asystą rodzinną w razie potrzeby. Wskazują, że w Polsce konstytucyjnym obowiązkiem organów państwa w przypadkach trudnej sytuacji rodziny jest zapewnienie właściwych i godnych warunków zamieszkania małemu dziecku w rodzinie i pod jej opieką, a nie pod opieką osób trzecich, po rozbiciu rodziny, uwięzieniu lub przepędzeniu matki.

Przedmiotem konstytucyjnej ochrony jest rodzina. Konstytucja nie pozwala uznać za ochronę rodziny jej rozbicia poprzez wtrącenie rodzica do więzienia i przekazanie dziecka pod opiekę osób świadczących zarobkowo usługi opiekuńcze.

Ochronę rodziny polska konstytucja gwarantuje przed ochroną dziecka. Zgodnie z art. 18 konstytucji, “rodzina, macierzyństwo i rodzicielstwo znajdują się pod ochroną i opieką Rzeczypospolitej Polskiej”. Także ochrona roli matki ma w polskiej konstytucji pierwszeństwo przed ochroną dziecka: zgodnie z art. 71 konstytucji “Państwo (…) uwzględnia dobro rodziny. (…) Matka (…) ma prawo do szczególnej pomocy władz publicznych (…)”. Dopiero po ustanowieniu ochrony rodziny i relacji rodzica z dzieckiem oraz w ramach tej ochrony polska konstytucja w art. 72 konstytucji ustanawia ochronę dziecka: “Rzeczpospolita zapewnia ochronę praw dziecka”. Kolejność tych gwarancji ochrony wynika z opartego o znajomość ludzkiej natury przekonania, że pierwszym i najlepszym źródłem ochrony dziecka jest rodzina i rodzic, więc osoby trzecie powinny dla ochrony dziecka w pierwszej kolejności wspierać rodzinę i ewentualnie ją uzupełniać, jeśli jest to możliwe.

Działania polskiej prokuratury w Gdańsku nie tylko stanowią złamanie norm polskiej konstytucji, lecz nadto są świadectwem faktycznych braków człowieczeństwa u osób, którymi politycy obsadzili prokuraturę. Każdy normalny człowiek, spotykając w zimie rodzinę koczującą z dzieckiem w delikatnym namiocie podjąłby, starania o zapewnienie tej rodzinie właściwego i godnego schronienia, miejsca do mieszkania z dzieckiem, i uczyniłby wszystko w granicach swych możliwości, by wesprzeć rodzinę w powrocie na właściwy tor życia. Dopiero napotkanie szczególnych przeszkód ze strony rodziców albo rodzica mogłoby skłonić go do rozważania ograniczenia roli rodzicielskiej celem ochrony dziecka. Normalny, przyzwoity człowiek podejmowałby działania określone kolejnością wyżej wskazanych przepisów polskiej konstytucji.

Prokurator naruszył konstytucję i nie dopełnił swych obowiązków podjęcia starań o ochronę rodziny. Przekroczył swe uprawnienia, podejmując czynności skutkujące rozbiciem rodziny, gdy prawo wykluczało ich podjęcie przed staraniami o ochronę rodziny. Nadto prokurator wprost naruszył prawo czyniąc, matce zarzuty wykraczające poza podstawę dowodową: nie dysponował wiedzą o jakichkolwiek okolicznościach wskazujących na celowe lub świadome podejmowanie przez matkę działania na szkodę dziecka.

Niestety zachowanie prokuratora może być skutkiem nacisku politycznego wywieranego na prokuraturę w Polsce przez ministra sprawiedliwości, który uprzednio mimo protestów Stowarzyszenia Wolne Społeczeństwo (SWS) i Fundacji Wolne Społeczeństwo (FWS) doprowadził do zmiany przepisów ustawowych celem umożliwienia zabierania dziecka z rodziny pod pretekstem “zagrożenia” jego “dobra”, w oparciu o przesłanki hipotetyczne, a nie faktyczne, które są w państwie praworządnym jedyną podstawą prawa i sprawiedliwości. Można rozważać, czy zmiany podjęto celem ułatwienia powierzania opieki osobom powiązanym rodzinnie lub towarzysko lub politycznie z partią polityczną, którą reprezentuje minister, gdy partia ta szuka desperacko środków finansowych i innych środków wynagradzania za udzielanie jej poparcia. Jednak bez wątpienia działania prokuratury kierowanej przez ministra sprawiedliwości są sprzeczne z wyborczymi zobowiązaniami tej partii i deklaracjami jej członków, którzy wobec wyborców, oraz osobiście wobec SWS i FWS, zobowiązywali się zakazać zabierania dzieci z powodu ubóstwa rodziców. Zabranie dziecka matce za jej niezdolność do znalezienia dla niego ciepłego miejsca jest kontynuacją haniebnego procederu zastępowania ochrony rodziny i zastępowanie ochrony dziecka w rodzinie działaniami przypominającymi minimalną pomoc udzielaną dzieciom w Europie w dziewiętnastym wieku, gdy uważano, że nie powinny one liczyć na więcej niż samo nędzne fizyczne przeżycie, a zarabianie na nich, ich wykorzystywanie dla zarobku, było społecznie akceptowalne.

Organizacje społeczeństwa cywilnego, polska organizacja FWS oraz polsko-amerykańska organizacja Identity Heritage Supporting Board (IHSB), występują do gdańskiego sądu z wezwaniem do zapewnienia dziecku i rodzinie realizacji konstytucyjnego prawa do ochrony dziecka w rodzinie. Obie organizacje uznają, że bezzasadne oddzielenie dwuletniego dziecka od matki wypełnia znamiona przemocy i okrucieństwa określone przepisem art. 72 polskiej konstytucji, a być może również określonego tym przepisem czynu wyzysku. Wskutek tego uznania organizacje społeczeństwa cywilnego zgłosiły swe przystąpienie do postępowania sądowego na podstawie art. 72 ust. 1 zd. 2 konstytucji. Działania prokuratora sprowadzają na dziecko ogromne ryzyko wywołania u niego długotrwałego obciążenia nazywanego w psychologii “lękiem separacyjnym”.

Fundacja Wolne Społeczeństwo (FWS) oczekuje od polskiego ministra spraw zagranicznych powiadomienia, czy rząd Rzeczypospolitej podejmie konsultacje społeczne celem stosownego redefiniowania pojęcia “suwerenności” państwa w kontekście umowy gospodarczej "Comprehensive Economic and Trade Agreement" (CETA) oraz naruszania podstawowych praw człowieka, z uwzględnieniem potrzeby demokratycznego włączenia w ten proces strony społecznej?

W ocenie FWS zasadną jest obawa, że w czasie, gdy rozwój techniki i globalizacja czynią państwo formą organizacyjną przestarzałą i zastępowaną wieloorganizacyjną działalnością gospodarczą i społeczną, Naród Rzeczypospolitej pozbawiany jest możności udziału w tych przemianach przez rząd działający w oparciu o nieaktualną ideologię sprzed dwustu laty. Jak ma wyglądać równoprawność inwestycyjna, gdy polski inwestor pod pretekstem “szczepienia” itp. może zostać pozbawiony dostępu do swego przedsiębiorstwa, a polski rząd będzie w tym czasie spełniał zachcianki obcych przedsiębiorców w ramach “mediacji” CETA itp.?

FWS zaskarża brak troski o prawa człowieka w relacjach międzynarodowych i bezczynność w tym zakresie po stronie Ministra Spraw Zagranicznych, a także wadliwe, nierzetelne wykonywanie ustawy o dostępie do informacji publicznej w sposób wprowadzający w błąd, udokumentowane anonimowym pismem przesłanym FWS z Biura Rzecznika Prasowego Ministerstwa Spraw Zagranicznych dnia 21 stycznia 2022 r., którego odnośne fragmenty zacytowano poniżej ze wskazaniami nieprawidłowości po stronie ministerialnej:

Wszystkie decyzje i restrykcje dotyczące poruszania się po kraju i podróży do lub z Kanady, o których mowa, są suwerennymi decyzjami władz kanadyjskich.

Państwo, z którym Rzeczpospolita współdziała gospodarczo lub politycznie lub militarnie powinno być państwem szanującym i urzeczywistniającym prawa człowieka także swymi suwerennymi decyzjami, także celem umożliwienia urzeczywistniania norm art. 6 i art. 36 oraz art. 30 Konstytucji. Ministerstwo Spraw Zagranicznych (MSZ) nie wykonuje swego obowiązku kształtowania relacji międzynarodowych z uwzględnieniem norm art. 6 i art. 36 oraz art. 30 Konstytucji. Działania MSZ obywatele angażujący się w te relacje mogą traktować jako oszustwo, skoro Rzeczpospolita nie rezygnuje z opodatkowania dochodów uzyskiwanych z relacji gospodarczych z Kanadą, a zarazem nie dba o poszanowanie praw człowieka w Kanadzie.

Polska Ambasada oraz placówki konsularne w Kanadzie, w związku z podstawami prawnymi wynikającymi z ustawy Prawo konsularne i wiedeńskiej konwencji o stosunkach konsularnych – nie mogą ingerować w wewnętrzne sprawy Kanady (interweniować w sprawach suwerennych decyzji na poziomie rządowym).

Polska Ambasada oraz placówki konsularne w Kanadzie mają zgodnie z art. 6 i art. 36 oraz art. 30 Konstytucji obowiązek interweniować w sprawach suwerennych decyzji na poziomie rządowym w każdym przypadku naruszania praw człowieka przez państwo, z którym Rzeczpospolita współdziała gospodarczo lub politycznie lub militarnie. Dotyczy to także Chin i występów tam pana A. Dudy w roli prezydenta Rzeczypospolitej. Rzeczpospolita działa obecnie w warunkach 21 wieku i globalizacji.

(…) Polska nie jest stroną Kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej – CETA, ponieważ dotychczas jej nie ratyfikowała.

Umowa jest wykonywana przez Polskę mimo braku ratyfikacji. MSZ wprowadza w błąd polską organizację społeczną, nie wykonując obowiązku rzetelnego udzielania informacji publicznej.

Polacy posiadający dwa obywatelstwa (polskie i kanadyjskie) muszą mieć świadomość, że przez władze kanadyjskie są traktowane jak obywatele Kanady, a nie Polski.

Rzeczpospolita natomiast powinna traktować osoby posiadające obywatelstwo kanadyjskie obok polskiego jak obywateli Polski i występować wobec rządu kanadyjskiego ze sprzeciwem wobec naruszania praw człowieka i porzucania tradycji wolnościowych Kanady.

Wolność obywateli Kanady mieści się w granicach interesów Rzeczypospolitej. Oba państwa powinny swe współdziałanie opierać o wzajemne wspieranie wolności w granicach swych zadań państwowych. MSZ zdaje się nie pojmować podstawowych zasad działania w zglobalizowanym świecie, przyczyniają się do zaburzeń w działalności gospodarczej i społecznej w Kanadzie powodowanych przez nieodpowiedzialnego premiera, który pozyskał poparcie w czasach prosperity.

Powyższe daje podstawę do obawy, że rząd Rzeczypospolitej nie będzie zdolny do właściwego dbania o interesy obywateli Rzeczypospolitej w ramach kompleksowej umowy gospodarczej z Kanadą, i że może podobnie jak w powyżej wskazanym piśmie odstępować od ochrony tych interesów pod pozorem respektowania “suwerenności” innego państwa. Taka sytuacja byłaby szkodliwa dla Rzeczypospolitej w poniżej wskazanym kontekście:

• https://www.international.gc.ca/trade-commerce/trade-agreements-accords-commerciaux/agr-acc/ceta-aecg/rules-mediation-regles.aspx?lang=eng (Date Modified: 2021-01-28).

If the request concerns an alleged breach of the Agreement by the authorities of the European Union or by the authorities of the Member States of the European Union, and no respondent has been determined pursuant to Article 8.21 (Determination of the respondent for disputes with the European Union or its Member States) of the Agreement, it shall be addressed to the European Union. If the request is accepted, the response shall specify whether the European Union or the Member State concerned will be a disputing party to the mediation.

• https://www.agcanada.com/daily/german-activists-take-eu-canada-trade-deal-to-constitutional-court (Posted Aug. 31st, 2016).

The German groups insist this process undermines democracy because citizens would be excluded from the decision-making.

“The temporary implementation of CETA is immensely dangerous because it creates a reality,” said the groups.

“Democratically non-legitimate committees and investor-friendly mediation courts would start work… all without the agreement of the lower house of parliament,” they added.

They also argue that the agreement would make it more difficult to improve environmental or health protection.

• https://www.mondaq.com/canada/arbitration-dispute-resolution/555188/dispute-resolution-under-ceta-a-new-investment-court-for-canada-and-europe (22 December 2016).

Canada and the European Union recently signed the Canada-European Union Comprehensive Economic and Trade Agreement (CETA), which establishes a new tribunal, called the Investment Court System, to resolve investor-state disputes. CETA’s rules on investor-state dispute settlement contain numerous innovations that distinguish the agreement from existing investment treaties. The new tribunal and rules could be a model for future international agreements and will impact Canadian businesses investing in the EU.

• https://www.lexology.com/library/detail.aspx?g=bc52dd3b-b405-43c9-93f9-7245f3c527f0 (February 11 2021).

On 29 January 2021, the European Union (“EU”) and Canada adopted four decisions (the “Decisions”), which put in place specific rules elaborating the Investment Court System (“ICS”) agreed in the EU-Canada Comprehensive Economic and Trade Agreement (“CETA”). The Decisions set out detailed rules and procedures regarding the structure of the Appellate Tribunal and the conduct of appeals, adjudicators’ conduct, mediation, as well as the interpretations of the CETA by the CETA Joint Committee[1] (the “Joint Committee”).

(27403689-fws)

Subject: RE: PILNY wniosek o inf. publ.; powroty z Kanady; szczepienia
Date: Fri, 21 Jan 2022 16:14:51 +0000

Szanowni Państwo,

w odpowiedzi na wniosek z dnia 13 stycznia br. przekazujemy poniżej odpowiedzi na pytania:

• Czy osoby posiadające polskie obywatelstwo napotykają lub mogą napotykać w 2022 r. przeszkody w opuszczaniu terytorium Kanady?

Premier Kanady Justin Trudeau ogłosił 6 października 2021 r., że już od 30 października wszyscy podróżujący pociągami VIA Rail i Rocky Mountaineer oraz korzystający z lotnisk będą musieli być w pełni zaszczepieni. Osoby niezaszczepione nie będą mogły wejść na pokład samolotu, pociągu, czy też korzystać z transportu miejskiego.

Aby dać podróżnym czas na spełnienie ogłoszonych warunków wprowadzono okres przejściowy. Do 28 lutego 2022 r. cudzoziemcy, którzy nie kwalifikują się jako osoby w pełni zaszczepione i którzy zwykle mieszkają poza Kanadą, mogą odbyć lot celem opuszczenia Kanady, jeżeli przybyli do tego kraju przed 30 października 2021 r. i okażą dowód ważnego negatywnego testu molekularnego COVID-19 rozpoczynając podróż.

Wszystkie decyzje i restrykcje dotyczące poruszania się po kraju i podróży do lub z Kanady, o których mowa, są suwerennymi decyzjami władz kanadyjskich.

• Czy Rzeczpospolita powiadomiła rząd Kanady o sprzeciwie Rzeczypospolitej wobec ewentualnego czynienia takich przeszkód, w szczególności ze wskazaniem, że mogą one być nie do pogodzenia z wymogami działania społeczeństwa obywatelskiego w ramach umów ustanawiających znaczną integrację gospodarczą, takich jak kompleksowa Umowa Gospodarczo – Handlowa (CETA)?

Osoby posiadające dwa obywatelstwa (kanadyjskie i np. francuskie, niemieckie, czeskie lub polskie) traktowane są przez stronę kanadyjską jako obywatele kanadyjscy. Polska Ambasada oraz placówki konsularne w Kanadzie, w związku z podstawami prawnymi wynikającymi z ustawy Prawo konsularne i wiedeńskiej konwencji o stosunkach konsularnych – nie mogą ingerować w wewnętrzne sprawy Kanady (interweniować w sprawach suwerennych decyzji na poziomie rządowym). Obowiązek szczepień został wprowadzony na poziomie federalnym i dotyczy wszystkich przebywających w Kanadzie, bez żadnych wyjątków - nie dochodzi więc do dyskryminacji na tle narodowościowym.

Jednocześnie wszyscy cudzoziemcy, którzy nie są zaszczepieni i nie mieszkają na stałe w Kanadzie, w tym osoby okazujące na lotnisku wyłącznie polski paszport (dotyczy to każdej osoby nie posiadającej kanadyjskiego obywatelstwa i nie mieszkającej na stałe w Kanadzie), mogą obecnie opuścić ten kraj. Ponadto jeśli konkretna osoba nie może się zaszczepić z powodów medycznych (konieczne zaświadczenie od lekarza) lub religijnych (niezbędne zaświadczenie od duchownego) może wystąpić do linii lotniczych o zgodę na wejście na pokład. Dodatkowo na 72 godziny przed wylotem musi wykonać test PCR na COVID-19.

Należy też nadmienić, że Polska nie jest stroną Kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej – CETA, ponieważ dotychczas jej nie ratyfikowała.

• Czy Rzeczpospolita podjęła starania o umożliwienie lub ułatwienie powrotu do Polski polskim obywatelom ewentualnie dotkniętym takimi przeszkodami ?

Wszystkie polskie placówki dyplomatyczno-konsularne w Kanadzie, od momentu ogłoszenia obostrzeń przez Premiera Justina Trudeau (październik 2021 r.) o restrykcjach wprowadzanych przez rząd Kanady, prowadzą aktywną akcję informacyjna na ten temat. Obywatele Polscy mieli, i mają nadal, czas na opuszczenie Kanady, jeśli nie planują dostosować się do restrykcji wprowadzanych przez rząd kanadyjski. Ponadto, Polacy posiadający dwa obywatelstwa (polskie i kanadyjskie) muszą mieć świadomość, że przez władze kanadyjskie są traktowane jak obywatele Kanady, a nie Polski.

Z poważaniem

Biuro Rzecznika Prasowego
Ministerstwo Spraw Zagranicznych
Al. J. Ch. Szucha 23, 00-580 Warszawa
Telefon: +48 22 523 9356
Fax: +48 22 523 90 99

Stowarzyszenie Wolne Społeczeństwo (SWS) stwierdza na podstawie art. 4 ust. 2 w zw. z art. 187 ust. 1 pkt. 2 polskiej konstytucji niedopuszczalność uznawania sądownictwa przejętego przez polityków w Polsce oraz domaga się pilnego poparcia Komisji Europejskiej dla postulatu zlikwidowania nielegalnego wpływu polityków na obsadę urzędów sędziowskich w Polsce, w Niemczech i innych państwach Unii Europejskiej. SWS wskazuje przykłady sądowego łamania praw człowieka w Polsce i w Niemczech dokonywanego wskutek politycznego wpływu na sądownictwo. Stwierdza konieczność przyjęcia jednolitego standardu niezależności sędziów od polityków oraz wprowadzenia ław przysięgłych losowanych spośród obywateli do orzekania sądowego w Unii Europejskiej w ważnych dla obywateli sprawach.

Dnia 7 października 2021 r. tak zwany Trybunał Konstytucyjny --- w istocie powoływana przez Sejm komisja konstytucyjna, w której skład weszli byli posłowie --- wystąpił w Polsce przeciwko podstawowym normom praworządności i niezależności orzekania w sądach Rzeczypospolitej. Członkowie Trybunału Konstytucyjnego starali się wówczas przekonywać, że polska konstytucja pozwala politykom i Sejmowi na wybieranie piętnastu członków Krajowej Rady Sądownictwa, która z kolei wybiera kandydatów na sędziów w Polsce. W rzeczywistości polska konstytucja pozwala Sejmowi wybrać czterech członków Krajowej Rady Sądownictwa, Senatowi --- dwóch, a Prezydentowi --- jednego. Wybór tych spośród pozostałych członków Krajowej Rady Sądownictwa, których konstytucja nie wskazuje poprzez powiązanie członkostwa z inną funkcją państwową, należy do Narodu zgodnie z art. 4 ust. 2 w związku z art. 187 ust. 1 pkt. 2 polskiej konstytucji. Ma być on dokonywany spośród sędziów, by wykluczyć wybranie przez obywateli osób nie znających uwarunkowań prawnych i sądowych działania sądownictwa w Polsce. Jak w każdym przypadku czynności sprawowania władzy w Rzeczypospolitej, która nie została zgodnie z konstytucją powierzona przedstawicielowi albo przedstawicielom Narodu, czynność wyboru piętnastu członków Krajowej Rady Sądownictwa ma być dokonywana przez Naród bezpośrednio, zgodnie z zasadą z art. 4 ust. 2 konstytucji, sprawowania władzy w Rzeczypospolitej albo przez przedstawicieli Narodu albo przez Naród bezpośrednio. Konstytucja nie daje podstawy ustanowienia przedstawiciela Narodu do wybierania członków Krajowej Rady Sądownictwa ani nie pozwala na ustanowienie go ustawą, ponieważ art. 187 ust. 4 konstytucji pozwala określać ustawą sposób wyboru członków Krajowej Rady Sądownictwa, a nie podmiot dokonujący wyboru.

Wskazane naruszenie polskiej konstytucji jest uznawane poza grupami politycznych nominatów na stanowiska sędziowskie:¹

Naród sprawuje tę władzę „przez swoich przedstawicieli lub bezpośrednio" (art. 4 ust. 2). Na wybór swoich przedstawicieli w organach władzy ustawodawczej i wykonawczej jakiś wpływ jeszcze ma. Ale nie może -- ponoć -- mieć wpływu na wybór swoich przedstawicieli w organach władzy sądowniczej. Tak przynajmniej twierdzą niektórzy obrońcy konstytucji. Choć ona sama milczy o tym, kto powołuje 15 sędziów do Krajowej Rady Sądownictwa, upierają się, że to muszą być sami sędziowie. Ale przecież oni nie są „przedstawicielami" narodu, tylko samych sędziów.

Skutkiem nielegalności składu Krajowej Rady Sądownictwa i wynikającej z niej demoralizacji członków Rady było jej nielegalne działanie obejmujące w szczególności stałe i bezkarne naruszanie w procedurze powoływania sędziów art. 60 w związku z art. 45 ust. 1 Konstytucji, potwierdzone wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 29 listopada 2007 r. pod sygnaturą akt: SK 43/06, mimo starań członków Trybunału Konstytucyjnego o ukrycie rozmiarów i znaczenia przestępczości w Krajowej Radzie Sądownictwa. Politycy doprowadzili do stosowania przez Krajową Radę Sądownictwa w procedurze powoływania sędziów kryteriów (politycznie stronniczych) oceny kandydatów na sędziów określonych w sposób sprzeczny z Konstytucją oraz określonych bez podstawy prawnej, i w konsekwencji --- doprowadzili do wypaczenia składów orzekających polskich sądów w sposób odpowiadający interesom politycznym, a nie wymogom art. 45 Konstytucji i art. 6 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka, oraz czynienia tego nie tylko przez wiele lat przed wydaniem wyżej wskazanego wyroku, lecz także --- przez wiele lat po wydaniu tego wyroku

W Polsce Trybunał Konstytucyjny został wykorzystany przez polityków do przejęcia sądownictwa celem umożliwienia politykom odnoszenia osobistych korzyści z wpływania na rozstrzygnięcia sądowe. Przejęcie sądownictwa przez polityków w Polsce jest nielegalne w zakresie polskiej konstytucji oraz prawa Unii Europejskiej.

W Unii Europejskiej nie tylko polskie sądownictwo stało się przedmiotem nielegalnego, wrogiego przejęcia przez polityków. Innym przykładem takiego naruszenia prawa Unii Europejskiej jest wybieranie sędziów przez ministra sprawiedliwości w Niemczech, w Saksonii. Tę nielegalność stwierdzili niemieccy politycy:²

Fakt, że sędziowie, którzy należą do autonomicznie innego działu władzy niż władza wykonawcza, są poprzez nią mianowani tak jak jej urzędnicy przez najwyższy urząd służbowy, jawi się niestosownym pod względem sędziowskiej niezależności objętej zasadniczym obowiązkiem zapewniania.

Ofiarami przejęcia sądownictwa przez polityków w Polsce i w Niemczech są osoby, którym należy się szczególna ochrona: dzieci, rodziny oraz działacze społeczni starający się o poszanowanie praw człowieka, praw dziecka, ochronę rodziny.

W Polsce politycy rządzących partii z wykorzystaniem rządowej telewizji oraz zależnych od nich sędziów zorganizowali nielegalny atak sądowy i medialny na działacza SWS i na współdziałającą z SWS Fundację Wolne Społeczeństwo (FWS), aby zablokować ujawnianie przez SWS procederu uprowadzania dzieci z Polski przez urzędników i polityków i wykorzystywania dzieci oraz dostarczania ich pedofilom pod pozorem "adopcji zagranicznej". W ataku wzięli udział: były sędzia Sądu dla Łodzi -- Śródmieścia w Łodzi oraz jego koleżanka, aktualna sędzia tego sądu, wraz z prezesem tego sądu.³ Atak na przedstawiciela SWS poczęto przygotowywać po przedstawieniu przezeń w 2016 r. Sejmowi petycji o komisję śledczą w sprawie faktycznego handlu polskimi dziećmi, zaraz po spotkaniu w 2017 r. przedstawiciela SWS z Rzecznikiem Praw Obywatelskich, który potwierdził następnie naruszenia prawa na szkodę dzieci i rodzin wskazywane przez SWS, wcześniej udokumentowawszy przyjęcie zawiadomień od SWS w notatce (ze spotkania RPO, 20.03.2017) sporządzonej przez głównego specjalistę w Zespole Prawa Cywilnego Biura Rzecznika Praw Obywatelskich po jednym ze spotkań przedstawiciela SWS z ówczesnym Rzecznikiem Praw Obywatelskich:

(...) 16 marca 2017 r. w Biurze RPO (...), został złożony przez (...) przedstawiciela Stowarzyszenia Wolne Społeczeństwo, plik kopii dokumentów, dotyczący spraw indywidualnych i generalnych.

Dodatkowo podczas spotkania udzielone zostały informacje dotyczące tych spraw, a także sprawy nieporuszonej w dokumentacji, tj. sprawy małoletniego Michała Wąsika, która obecnie rozpatrywana jest przez Sąd Okręgowy w Lublinie (po zaskarżeniu orzeczenia Sądu Rejonowego w Opolu Lubelskim). Uczestnicy spotkania apelowali do Rzecznika o podjęcie działań ustawowych w tej sprawie. (...)

W parę dni po sporządzeniu przez pracownika Biura Rzecznika Praw Obywatelskich dokumentu podsumowującego marcowe spotkanie Rzecznika z przedstawicielem SWS, w jednym z postępowań, w którym przedstawiciel SWS brał udział, by chronić prawa rodziny, jeden z sędziów Sądu dla Łodzi -- Śródmieścia w Łodzi powołał byłego sędziego tego sądu na miejsce ustanowionej przez sąd osoby reprezentującej dziecko w postępowaniu sądowym mającym na celu zabranie dziecka matce. Były sędzia powołany na przedstawiciela dziecka mimo konfliktu jego interesów z interesami dziecka przez sąd,⁴ w którym pracował, okazał się "wolontariuszem adopcyjnym" powiązanym prywatnymi interesami z funkcjonariuszami polskiego ministerstwa sprawiedliwości, którym zarzuty pomocnictwa w porywaniu dzieci postawiło SWS. Zarzuty dotyczyły zorganizowanych z pomocą lub poplecznictwem polityków i rządowych urzędników uprowadzeń dzieci przemocą z Opola Lubelskiego, Wrocławia oraz Zgorzelca. Sprawców porwań chroni przed odpowiedzialnością karną polska prokuratura kierowana przez polityków jednej z rządzących w Polsce partii politycznych.

Były sędzia rozpoczął "reprezentowanie" dziecka od publicznego pomówienia w sądzie przedstawiciela SWS o rzekome działanie na szkodę rodzin. Następnie złożył fałszywe pisemne oświadczenie o rzekomym "rozważaniu" przez prokuraturę polską złożenia wniosku o "ubezwłasnowolnienie" przedstawiciela SWS. Potem przygotował wraz z funkcjonariuszami ministerstwa sprawiedliwości i pracownikami rządowej telewizji materiał telewizyjny, w którym poświadczał nieprawdę, twierdząc, że SWS "formalnie nie istnieje", że nieujawnieni "Prawnicy nie mają wątpliwości, że organa ścigania muszą natychmiast zareagować na wszystkie nieprawidłowości (...)". W końcu zapowiedział postępowanie prokuratorskie przeciwko SWS lub jego przedstawicielowi, twierdząc, że "(...) materiał dowodowy będzie na tyle wystarczający, żeby takie postępowanie było wszczęte i było prowadzone w kierunku zmierzającym do postawienia konkretnych zarzutów". Te twierdzenia były poświadczeniami nieprawdy, kłamstwami.

Gdy kłamstwa byłego sędziego okazały się nieprzekonujące, a prokuratura mimo politycznych nacisków uznała, że nie ma powodu czynić zarzutów SWS ani jego przedstawicielowi, były sędzia skorzystał z przepisów polskiego kodeksu karnego sprzecznych z konstytucją, pozwalających traktować jak przestępstwo ujawnianie przestępstw funkcjonariuszy państwowych lub przestępstw związanych z wykonywaniem zadań państwowych, by samemu wnieść własny akt oskarżenia przeciwko przedstawicielowi SWS do sądu, w którym wcześniej pracował. Rozpatrzenie aktu oskarżenia sporządzonego przez byłego sędziego i opartego o pomówienia powierzono jego koleżance, obecnej sędzi tego sądu,⁵ mimo że sąd zatrudnienia obojga nie był i nie jest właściwy miejscowo dla działań i siedziby SWS lub jego przedstawiciela.

Były sędzia z koleżanką otrzymali pomoc od prezesa sądu w wystąpieniu przeciwko działaczowi społecznemu starającemu się o ochronę rodzin.⁶ Prezes sądu w nadziei otrzymania awansu z sądu rejonowego w Łodzi, mieście popadającym w ruinę i tracącym co roku wielkie liczby mieszkańców, do sądu okręgowego w Warszawie, pomógł byłemu sędziemu i jego koleżance zorganizować policyjny napad na przedstawiciela SWS oraz nielegalne pozbawienie go wolności, umożliwiając wadliwe pomijanie adresata do doręczeń korespondencji sądowej dla przedstawiciela SWS i umożliwiając ukrywanie przedmiotu postępowania. Prezes sądu pomagający ukrywać korespondencję i przedmiot postępowania okazał się kolegą lub przyjacielem byłego wiceministra sprawiedliwości, znanego w Polsce prawniczego aferzysty, który wedle ustaleń dziennikarzy mógł prezesowi udzielić pomocy w awansie do sądu okręgowego:⁷

Wszystko wskazuje na to, że sędzia dr Krzysztof Kurosz nie dostał awansu z dwóch powodów. „On pokłócił z Łukaszem Piebiakiem, to kiedyś byli koledzy. Potem ich drogi się rozeszły. Kurosz miał dobre opinie, z automatu powinien dostać awans. To, że go nie dostał jest dużym zaskoczeniem" --- mówi OKO.press osoba znająca kulisy pracy wymiaru sprawiedliwości. (...) Łukasz Piebiak był głównym kadrowym w sądach, gdy był wiceministrem sprawiedliwości. Za jego czasów przeprowadzono wielką czystkę na stanowiskach prezesów i wiceprezesów sądów. To wtedy -- w styczniu 2018 roku --- Kurosz został prezesem łódzkiego sądu. Objął stanowisko po odwołanej przez resort Ziobry prezesce. Za to stowarzyszenie sędziów Iustitia wykluczyło go z grona swoich członków.

Były wiceminister sprawiedliwości, który mógł prezesowi sądu dawać nadzieję na awans, wcześniej występował w Sejmie przeciw przedstawicielowi SWS, nazywając "samopomocą" napaść obcokrajowca w Polsce na samotną matkę i jej dzieci objęte staraniami SWS o ochronę przed działaniami rządu belgijskiego, który domagał się wpłynięcia na polski sąd celem zapewnienia bezkarności belgijskim sprawcom napadu. Ten sam były wiceminister sprawiedliwości brał udział w uroczystości powołania na stanowisko sędziowskie koleżanki byłego sędziego, która w roli sędziego prowadzi atak na przedstawiciela organizacji społecznej w odwecie za jego wieloletnie prace społeczne na rzecz ochrony prawnej rodziny i dziecka w Polsce i w Unii Europejskiej.

Prace społeczne SWS oraz FWS na rzecz ochrony prawnej rodziny i dziecka w Unii Europejskiej przyniosły dowody łamania praw człowieka przez sędziów w Niemczech, których też wybierają politycy wbrew prawu Unii Europejskiej.

W Niemczech, w Saksonii, wybrany przez polityka, ministra, sędzia sądu rejonowego w sprawie rodzinnej pokazał,⁸ że ofiara przestępstwa popełnionego przez sędziego nie ma żadnych rzeczywistych środków ochrony prawnej. Polska rodzina składająca się z dziecka i matki, która je samotnie wychowywała, została zaatakowana przez sędziego, gdy matka wymeldowała dziecko z Niemiec i przeprowadziła się do Polski, potrzebując wsparcia rodziny w opiece nad dzieckiem, gdy chciała podjąć pracę. Matka działała w pełni w granicach swych praw w Unii Europejskiej. Sędzia powiadomiony o wyprowadzce zorganizował porwanie dziecka i nielegalne pozbawienie matki jej władzy rodzicielskiej w takim pośpiechu, że nie zdążył wszcząć stosownego postępowania sądowego i wykorzystał postępowanie i sygnaturę akt postępowania, które już zostało merytorycznie rozstrzygnięte i zakończone prawomocnym orzeczeniem. Niemiecki sędzia złamał zasadę prawomocności orzeczenia. Interwencja niemieckiego sądu w opiekę macierzyńską i sądowe rozbicie rodziny nie miały żadnego powodu faktycznego. Podjęte zostały z naruszeniem prawa Unii Europejskiej i wynikającej z niego jurysdykcji polskiego sądu po wyprowadzce matki i dziecka z Niemiec. Podjęte zostały w parę tygodni po wydaniu przez tego samego niemieckiego sędziego orzeczenia o utrzymaniu pełnej władzy rodzicielskiej polskiej matki, mimo że poza wyprowadzką z Niemiec w sprawie nie nastąpiła żadna zmiana okoliczność. Zmiana o 180 stopni stanowiska niemieckiego sądu i nielegalna zmiana orzeczenia w sprawie dziecka nastąpiły mimo braku jakiejkolwiek zmiany sytuacji dziecka. W sprawie brakuje jakiejkolwiek niezależnej od sędziego opinii o sytuacji dziecka. Nie doszło do jakiegokolwiek niezależnego od sędziego zbadania tej sytuacji. Sędzia umyślnie pomawiał matkę o rzekomą chorobę psychiczną wbrew dowodom w postaci zaświadczeń sporządzonych przez niemieckich lekarzy specjalistów o braku podstaw wątpienia w jej pełne zdrowie psychiczne. Przed niemieckimi sądami nie zapewniono matce wsparcia adwokata niezależnego od sędziego. Niemieccy adwokaci zajmujący się sprawami rodzinnymi są uzależniani od sędziów wskutek przyznania sędziom prawa uznaniowego decydowania o finansowaniu adwokata. Sędzia może w praktyce pozbawić adwokata środków do życia. Postępowanie w sprawie polskiej matki i jej dziecka roi się od dowodów potwierdzonej przez Parlament Europejski dyskryminacji rodziców będących obcokrajowcami w Niemczech przez niemieckich sędziów. W tej sprawie dodatkowo do ustaleń Parlamentu Europejskiego ujawniona i udokumentowana została szczególna przemoc wobec matki w czasie spotkania z dzieckiem. Matka została pobita przez przedstawiciela sądu w czasie spotkania ze swym dzieckiem. Matka i dziecko byli i są regularnie poniżani w czasie spotkań organizowanych przez niemiecki sąd. Nie mają prywatności w czasie spotkań. Sprawca pobicia matki pozostaje bezkarny wskutek obrony zorganizowanej przez niemiecką kancelarię prawną z Bonn powiązaną z niemieckim rządem. Zapis napadu przedstawiciela niemieckiego sądu na matkę w obecności jej dziecka nie jest dopuszczany jako dowód przeciwko temu przedstawicielowi ze względu na rzekomą ochronę jego prywatności. Obecnie matka jest w Niemczech za wniesienie skargi na sędziego oskarżona przed sądem o rzekome pomówienie sędziego o korupcję. Postępowanie sądowe w sprawie rodzinnej jest w Niemczech niejawne.

Politycy niemieccy są powiązani z osobami mogącymi zarabiać na działaniach państwa i sądów w sprawach opieki nad dzieckiem. Mogą przyjmować nierejestrowane datki w znacznych kwotach. Niemieccy politycy i wybrani przez nich sędziowie współdziałają z przedsiębiorcami świeckimi i kościelnymi, którzy z opieki nad dziećmi zrobili w Niemczech zyskowny przemysł o dochodach zbliżających się do miliarda euro rocznie. Politycy i sędziowie dostarczają temu przemysłowi żywy towar w tak dużych ilościach, że jest on w części eksportowany do innych krajów Unii Europejskiej, między innymi do Polski, z pomocą polskich polityków.

Wyżej przedstawione skutki przejęcia sądownictwa przez polityków są znane Komisji Europejskiej. Wyżej przedstawione sprawy były Komisji wskazywane przez SWS i FWS. Znacznie szerszy materiał dowodowy wskazał Komisji Parlament Europejski. Parlament Europejski, Grupa Robocza do Spraw Dobrobytu Dziecka, wskazali dnia 31 stycznia 2018 r. potrzebę dodatkowych i niezależnych środków ochrony przed sędziami i przed pracownikami społecznymi:⁹

(...) 22. Wzywa państwa członkowskie do rozważenia oferowania nieodpłatnej i dostępnej pomocy prawnej w krajowych lub międzynarodowych sprawach adopcji, opieki lub kurateli, rodzinom o niskich dochodach lub nie otrzymujących dochodu oraz tym, które stoją wobec ryzyka ubóstwa lub znajdują się poniżej linii ubóstwa; (...)

To wezwanie stanowiło część długiej politycznej debaty przeprowadzonej w Parlamencie Europejskim:¹⁰

(...) wielu europejskich rodziców jest wciąż systematycznie dyskryminowanych przez sędziów i funkcjonariuszy Jugendamtu, i są oddzielani od dzieci (...)

(...) Ta procedura przyjęta przez funkcjonariuszy Jugendamtu stanowi oczywistą dyskryminację opartą o pochodzenie i język przeciwko rodzicom nie będącym Niemcami. Członkowie prosili o zapewnienie mechanizmów gwarantowania rodzicom nie będącym Niemcami oraz ich dzieciom możliwości komunikowania się w ich wspólnym języku. (...)

(...) Potępia fakt, że w sprawach nadzorowanych spotkań rodzicielskich niewypełnienie przez rodziców nie będących Niemcami procedury przyjęcia języka niemieckiego jako języka rozmowy ze swymi dziećmi prowadziło do brutalnego przerwania rozmowy i do zakazu kontaktów między rodzicami nie będącymi Niemcami a ich dziećmi; wierzy, że taka procedura przyjęta przez funkcjonariuszy Jugendamtu stanowi oczywistą dyskryminację opartą na podstawie pochodzenia i języka przeciwko rodzicom nie będącym Niemcami; (...)

Łamiąc pogardliwie, z całkowitą bezkarnością dwie podstawowe zasady prawne Unii Europejskiej --- zasadę niedyskryminacji na podstawie narodowości oraz zasadę wolnego przemieszczania się osób --- Niemcy narażają obywateli Unii Europejskiej na najokrutniejszą z niesprawiedliwości: trwałe oddzielenie od dziecka.

Günter Verheugen, były komisarz zajmujący się w Komisji Europejskiej rozszerzeniem Unii Europejskiej, opisał znane Komisji Europejskiej porozumienie wymuszone przez USA na politykach rumuńskich, w których ślady poszli politycy polskich partii politycznych:¹¹

Adopcyjny biznes uniemożliwia ochronę dziecka zgodną ze standardami Unii Europejskiej. Bardzo szybko odkryłem, że tam w rzeczywistości zalegalizowano handel dziećmi. W praktyce Rumunii wprowadzili system bonusowy. Organizacje, które zabiegały o adopcje, robiąc ciągle wrażenie, że czynią to z powodów humanitarnych, otrzymywały punkty odpowiednio do datków, którymi mogły się wykazać. W ten sposób oczywiście stworzono rynek, i sam na własne oczy widziałem katalogi, z których można było sobie wybierać dziecko. Od samego początku uważałem, że państwo, które zalegalizowało handel dziećmi albo godzi się na handel dziećmi, nie spełnia wymogów przyjęcia do Unii Europejskiej.

Jestem całkowicie pewny, że wielką jest liczba niezgłoszonych spraw, w których ten system nie doprowadził do umieszczania dzieci w bezpiecznym otoczeniu rodzinnym, lecz do ich wykorzystywania na różne sposoby.

Komisja Europejska nie podejmuje żadnych działań celem ustanowienia jednolitego standardu niezależności sędziów od polityków, w szczególności nie żąda zagwarantowania większościowego w nim wpływu procedury demokratycznej ani nie żąda gwarancji udziału losowanych ław przysięgły albo ławników w postępowaniach sądowych dotyczących ważnych spraw. Komisja Europejska nie bierze pod uwagę, że zróżnicowanie narodowe Unii Europejskiej upodobniło ją do złożonej mieszanki narodowej, która była podstawą rozwoju systemu common law i silnej w nim pozycji ławy przysięgłych. Komisja Europejska nie bierze pod uwagę, że ograniczanie ingerencji polityków w pracę sądów nie może być w takich warunkach zapewniane w trybie ich oceny w wyborach parlamentarnych, ponieważ wyborcy mogą nie być zainteresowani lub mogą być kompletnie nieświadomi istotnych obszarów sądowej działalności, w których stawką są prawa człowieka, jak w przypadku systemowej dyskryminacji przeciwko rodzinom obcokrajowców. Wyborcy nie dbają o obcokrajowców i o wiele innych problemów, gdyż nie mają na to ani czasu ani środków.

Komisja Europejska zdaje się dążyć do utrzymania warunków politycznego wykorzystywania sądownictwa w Unii Europejskiej. Komisja Europejska angażuje się obecnie tylko w ustalanie i ewentualne powstrzymywanie niektórych podmiotów politycznych wykorzystujących sądownictwo wbrew prawu Unii Europejskiej. Problemem dla Komisji Europejskiej nie jest proceder politycznego wykorzystywania sądownictwa, lecz jedynie ustalanie, jacy politycy, jakich partii politycznych i w jakich krajach mogą wykorzystywać sądownictwo, a jakich polityków należy od tego odsunąć. Komisja Europejska uczyniła z sądownictwa pole gry politycznej zamiast uznać je za dziedzinę, w której potrzeba demokratycznej i jednolitej regulacji w całej Unii oraz gwarancji praworządności oraz poszanowania praw człowieka. Brak gotowości do poszanowania praw człowieka ujawnia się obecnie także w przyzwoleniu Komisji Europejskiej na łamanie praw człowieka i praw dziecka na szkodę emigrantów starających się wkroczyć do Unii Europejskiej przez polską granicę, których zatrzymuje polski rząd. Polscy dziennikarze zaświadczają, że: "Rząd ma poparcie społeczne i unijne dla łamania prawa na granicy. Może liczy na to, że do grudnia słabsi wymrą, a nad resztą zlitują się Białorusini?".¹² Polski rząd ma poparcie i pieniądze od Unii Europejskiej, które pozwalają mu łamać prawo, łamać prawa człowieka i prawa dziecka.

Dowody bezkarnego korzystania przez państwa członkowskie Unii Europejskiej z korupcji sądowej i z niezgodnego z prawem wybierania przez polityków dyspozycyjnych sędziów w Polsce zawierają akta postępowania, w którym polska prokuratura odmawia wystąpienia przeciwko politycznym przestępcom, działając po myśli wiceministra sprawiedliwości nazywającego napad "samopomocą". Zdaniem polskiej prokuratury:¹³

(...) nie można utożsamiać treści pisma przewodniego z dnia 22 kwietnia 2016 r. Ministerstwa Sprawiedliwości skierowanego do Sądu Rejonowego Poznań -- Stare Miasto w Poznaniu, w załączeniu którego przesłano kopię pisma belgijskiego organu centralnego (przekazanego pocztą elektroniczną w dniu 6.04.2016r.), w którym w/wym organ m.in. >>(...) zwraca się z zapytaniem jaka jest sytuacja ojca oraz dziadka małoletnich, którzy przebywają obecnie w areszcie i jak można ich uwolnić od zarzutów<<, z propozycją udzielenia korzyści osobistej i z realizacją znamion przestępstwa.

Obecnie (2021 r.) polski rząd i sędziowie wybrani wbrew prawu są na dobrej drodze do przedawnienia postępowania przeciwko belgijskim przestępcom popieranym przez belgijski rząd.¹⁴

Wpływ podporządkowania sądownictwa politykom na możliwość budowy demokratycznej praworządności należy oceniać w sytuacji podporządkowania im mediów informacyjnych. Dnia 23 września 2023 r. ujawniono dowody pozwalające podejrzewać, że zaangażowanie byłego sędziego przeciwko SWS w Telewizji Polskiej było realizacją zlecenia rządowych funkcjonariuszy dotkniętych działaniami stowarzyszenia Wolne Społeczeństwo (SWS) lub FWS:¹⁵

(...) Z kolei szef KPRM Michał Dworczyk miał napisać: "Dzwonię do TVP". Z ujawnionych e-maili wynika, że kolejny raz odpisał sześć minut później: "Rozmawiałem z Kurą - przyjął" - czytamy. Prawdopodobnie miał na myśli prezesa Jacka Kurskiego. (...)

Działania w sprawie potwierdzić miał także szef KPRM Michał Dworczyk: "Dzwonię do TVP" - czytamy w mailu. W kolejnej wiadomości minister przekazał: "Rozmawiałem z Kurą - przyjął". Najprawdopodobniej chodziło mu o prezesa TVP Jacka Kurskiego.

W takiej sytuacji politycy mogą bez trudu niszczyć demokrację i społeczeństwo obywatelskie. SWS doświadcza wykorzystywania sądownictwa do blokowania zaangażowania społecznego w ochronę dziecka i rodziny, dokonywanego w sposób przedstawiony przez byłego polskiego Rzecznika Praw Obywatelskich (Bodnar: "Władza chce im zamknąć usta. Tyle i aż tyle". Chcemy opisać i bronić osoby "na celowniku", 3 sierpnia 2021):¹⁶

Adam Bodnar: Od wielu lat przyglądam się działaniom określanym po angielsku akronimem SLAPP (Strategic Lawsuits Against Public Participation), czyli strategicznym działaniom, które mają na celu zniechęcenie do działalności i zabierania głosu, w tym poprzez pozwy.

Ponad 10 lat temu typowymi ofiarami SLAPP-ów w Polsce były Krystyna Lemanowicz i Irena Sienkiewicz, które walczyły z lokalnym biznesmenem o prawo do czystego środowiska. W odwecie zostały zasypane pozwami sądowymi.

Od tego czasu wiele się zmieniło. Teraz działania prawne przeciwko obywatelom podejmowane są przez podmioty powiązane z państwem lub wspierane przez państwo. Wykorzystują prawo do tego, aby uciszać przeciwników ideowych, aby zastraszyć oponentów, zmusić ich do poświęcania energii na walkę w sądach, odciągnąć w ten sposób od organizowania kolejnych akcji obywatelskich, prowadzenia kampanii społecznych, monitorowania czynów władzy, przygotowywania analiz prawno-politycznych itp.

Jednocześnie działania typu SLAPP stanowią jasny sygnał dla wszystkich, którzy się nie angażują społecznie: uważaj, bo jak nam podpadniesz, to też będziesz na celowniku.

Są dwa dodatkowe powody. Po pierwsze, asymetria sił. Z jednej strony zamożne spółki Skarbu Państwa, podmioty korzystające prawie bez ograniczeń z pieniędzy publicznych i uznawane za przyjaciół władzy, jednostki administracji, policji, nawet ministrowie. A z drugiej aktywiści i aktywistki, którzy z trudem walczą o środki na swoją działalność. Tym bardziej brakuje im pieniędzy na obronę w kolejnych sprawach sądowych.

Po drugie, musimy cały czas kształtować poczucie solidarności. Często na celowniku jest ktoś na drugim końcu Polski. Interesujemy się jego czy jej losem przez chwilę, kiedy rozpoczyna się postępowanie prokuratorskie czy proces, a potem zapada medialna i społeczna cisza, chyba że przerwie ją po roku czy dwóch wyrok. A rzecz w tym, aby na stałe śledzić, co się w poszczególnych sprawach dzieje, obserwować, monitorować. I w ten sposób zachęcać innych do solidarności. Liczą się nawet drobne gesty, krótka wiadomość w sieci czy kartka pocztowa.

Organizacje społeczeństwa obywatelskiego pełnią kluczową rolę w przeciwdziałaniu przestępczości państwowej. Wszelkie wystąpienia przeciwko nim należy traktować ze szczególną starannością i surowością, wedle wskazań Parlamentu Europejskiego, który dnia 16 września 2021 r. potępił organizowane z wykorzystaniem polskich sądów:¹⁷

(...) powództwa SLAPP (strategiczne powództwa zmierzające do stłumienia debaty publicznej) wszczynane przez agencje i urzędników rządowych, przedsiębiorstwa państwowe lub osoby blisko powiązane z rządzącą koalicją;

Wykorzystanie sądownictwa do blokowania wieloletniego zaangażowania społecznego SWS i FWS w ochronę rodziny w Unii Europejskiej, w Anglii, Niemczech, Polsce, jest atakiem na podstawy demokracji i praworządności oraz na podstawy Unii Europejskiej. Naruszeniem art. 2 i art. 19 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej jest odmowa zapewnienia skutecznej ochrony prawnej osobie, która prowadziła i prowadzi czynności sądowe w zakresie działalności społecznej na rzecz ochrony rodziny na podstawie prawa Unii Europejskiej, i która osobiście doprowadzała do uchylania orzeczeń sądów niemieckich, które naruszały prawa obywateli polskich, gdy organy państwa polskiego odmawiały ochrony tych praw, a także bezpośrednim wystąpieniem do sądu angielskiego doprowadziła do zapewnienia polskiej rodzinie czasu na szukanie adwokata. Przedstawiciel SWS żąda od polskiego sądu wykonania zobowiązań z art. 2 i art. 19 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej oraz z art. 267 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej celem zapewnienia skutecznej ochrony prawnej w dziedzinie zapewniania niezależności i niezawisłości w postępowaniu sądowym, objętej prawem Unii.¹⁸

Stowarzyszenie Wolne Społeczeństwo (SWS) przekazało dnia 10 września 2021 r. rządowi Republiki Federalnej Niemiec petycję "Oddajcie dzieci niemieckie i obcokrajowców ich rodzinom" ("Return German and foreign children to their families"). Petycja określa potrzeby zapewnienia udziału niezależnych organizacji społecznych we wszystkich postępowaniach sądowych dotyczących władzy rodzicielskiej i powierzania opieki nad dzieckiem. SWS domaga się zarazem zapewnienia demokratycznej praworządności w niemieckim sądownictwie i przedstawia przestępstwa sądowe powodowane jej brakiem, wskazując, że niemieckie państwo organizuje przestępcze porwania dzieci.

W ocenie SWS konieczne jest pilne działanie, w sytuacji, w której:

(1) do 2021 r. został w znaczniej mierze osiągnięty konsensus między niezależnymi uczestnikami --- politykami i dziennikarzami --- publicznej debaty w Polsce i w Niemczech, że nie ma niezależnego sądownictwa w Polsce, jak również w Niemczech;

(2) Komisja Europejska, polski rząd i federalny rząd Niemiec odmawiają udziału w demokratycznej ocenie niepowodzeń w budowaniu demokratycznego i niezależnego sądownictwa w Polsce i w Niemczech, jak również odmawiają wspierania takiej oceny przeprowadzanej demokratycznie po stronie społeczeństwa obywatelskiego;

(3) polscy obywatele ponoszą większość kosztów i negatywnych skutków braku demokratycznego i niezależnego sądownictwa w Unii Europejskiej, w szczególności w Niemczech i Polsce i w szczególności w międzynarodowych postępowaniach rodzinnych;

(4) niemieckie sądownictwo stało się szkodliwym przykładem propagandowym dla organizowania sądownictwa w Polsce, pomimo konsensualnie przyznawanego braku poszanowania dla demokracji i dla niezależności od politycznych partii w ramach niemieckiego sądownictwa, i jako taki przykład stanowi ono poważną przeszkodę w ustanawianiu demokratycznej praworządności w Polsce i w Unii Europejskiej;

(5) zakończone w 2020 r. wrogie przejęcie sądownictwa w Polsce przez partie polityczne zniosło podstawy suwerenności Polski przez ustanowienie zagranicznego wpływu na sądownictwo poprzez partie polityczne w Polsce, jako że partie polityczne w Polsce przynajmniej od 2020 r. działają ściśle w ramach modelu kartelowej partii politycznej w ukrytym u nieformalnym współdziałaniu pomiędzy tak zwaną opozycją i tak zwanymi partiami rządzącymi, oraz --- zamiast reprezentować interesy polskich obywateli i polskich wyborców --- reprezentują na politycznej scenie interesy urzędników państwowych w Polsce, jak również interesy zagranicznych dawców pieniędzy dla partii politycznych, które potrzebują tych pieniędzy, aby utrzymywać pozycje władzy.

SWS żąda od rządu Republiki Federalnej Niemiec niezwłocznej rządowej odpowiedzi na petycję "Oddajcie dzieci niemieckie i obcokrajowców ich rodzinom" oraz żąda dodatkowo w sprawie nielegalnego orzeczenia sądowego w Dreźnie w Saksonii od rządu federalnego Niemiec: zawieszenia wszystkich finansowych roszczeń strony państwowej lub publicznej podniesionych przeciwko matce broniącej swej rodziny i dziecka, jak również zawieszenia wszelkich postępowań egzekucyjnych w tej sprawie, oraz ochrony dziecka i matki przed lokalnymi władzami i lokalnymi przestępcami w Dreźnie w związku z postępowaniami wszczętymi przeciwko przestępczości sądowniczej w Saksonii.

Rola organizacji społeczeństwa obywatelskiego

Spośród licznych nielegalnych działań niemieckiego sądownictwa SWS wybrało sprawę nielegalnego sądowego orzeczenia w Dreźnie w Saksonii w sprawie rodzinnej dziecka polskiej matki, jako przykład oczywistych sądowych przestępstwa ("Rechtsbeugungen"). Matka i dziecko zostali napadnięci przez niemieckich funkcjonariuszy, którzy użyli fałszywego, nielegalnego sądowego orzeczenia, żeby porwać dziecko, kiedy matka formalnie wyprowadziła się z Niemiec do Polski z dzieckiem.

Nielegalne i wrogie przejęcie sądownictwa w Polsce przez partie polityczne, następujący po nim konflikt pomiędzy politykami i ich mocodawcami, krajowymi i również zagranicznymi, o kontrolę i kierowanie polskimi sędziami poprzez partie polityczne otworzyło debatę o politycznej zależności sędziów w państwach członkowskich Unii Europejskiej. W efekcie dziennikarze w Polsce mogli wreszcie przyznać, że niemiecki sędzia jest tylko urzędnikiem wynajętym przez polityków. Dziennikarz jednakże nadal musi poświadczać nieprawdę, twierdząc, że podczas gdy politycy wynajmują tych urzędników, to jakoby nie wykorzystują ich:¹

(...) w Niemczech pozycja sędziego jako swego rodzaju urzędnika --- a nie odrębnej i niezależnej władzy, ma nie tylko długą historię, ale też wieloletnią praktykę nieingerowania w orzecznictwo przez polityków, którym teoretycznie byłoby to wolno, jednak z możliwości nie korzystają, bo źle by na tym wyszli w oczach wyborców.

Dla niemieckich polityków to stary i prosty problem nielegalnej organizacji sądownictwa, ale nowy dla wielu wyborców, jako że został on dobrze ukryty przez niemieckich dziennikarzy:²

Fakt, że sędziowie, którzy należą do autonomicznie innego działu władzy niż władza wykonawcza, są poprzez nią mianowani tak jak jej urzędnicy przez najwyższy urząd służbowy, jawi się niestosownym pod względem sędziowskiej niezależności objętej zasadniczym obowiązkiem zapewniania.

Polityczny konflikt o kontrolowanie sędziów i kierowanie sędziami w państwach członkowskich Unii Europejskiej ma potencjał zainicjowania prawdziwych wysiłków na rzecz prawdziwej, demokratycznej praworządności. Komentator wskazał kluczowy moment w 2021 r. po stronie polskiego rządu:³

Filozofia ministra to postawienie rzeczywistości na głowie: zamiast naprawiać rozwiązania niedoskonałe w Polsce i w innych państwach UE, Ministerstwo Sprawiedliwości kieruje się zasadą: "inne dzieci psują swoje zabawki, my też chcemy móc psuć".

Komentator zidentyfikował także przykład utraconej okazji do podjęcia takich wysiłków:⁴

(...) niemieckie prokuratury nie zapewniają wystarczających gwarancji niezależności od władzy wykonawczej (...).

Aby pozostać na drodze ku demokratycznej praworządności, nie należy pozwalać na ograniczanie debaty do zamkniętych lub ukrytych politycznych negocjacji jak te, w które zaangażowana był komisarz Věra Jourová reprezentująca Komisję Europejską w Polsce w sierpniu 2021 r. Rolą organizacji społeczeństwa obywatelskiego jest między innymi protestować przeciwko takim negocjacjom i żądać sprawiedliwości, gdy sąd staje się miejscem przestępstwa.

Przestępstwo państwowe

Nielegalne orzeczenie sądu w Dreźnie jest poważnym przykładem wielkiego dystansu między niemiecką praktyką sądową a demokratyczną praworządnością. W 2014 r. niemiecki sędzia powołany przez polityków zorganizował przestępcze porwanie synka matki, która opuszczała Niemcy i przeprowadzała się do swej rodziny w Polsce. Sędzia początkowo utrzymał wyłączną władzę rodzicielską matki bez jakichkolwiek zastrzeżeń, ale później natychmiast pozbawił ją władzy rodzicielskiej i prawa do opieki, gdy tylko odważyła się ona opuścić Niemcy z dzieckiem. To sądowe oszustwo było proste: sędzia wydał drugie orzeczenie merytoryczne w sprawie, chociaż był tylko uprawniony do wydania orzeczenia w przedmiocie kosztów postępowania ("Kostenentscheidung"), jako że sprawa została już rozstrzygnięta merytorycznie poprzednim orzeczeniem, które stało się prawomocne. Reguła prawomocności zabrania wszelkiego orzekania merytorycznego w sprawie, jeżeli sprawa została już prawomocnie rozstrzygnięta w tym zakresie. Drugie orzeczenie jest nieważne, ale niemieccy funkcjonariusze odmawiają przyznania tej nieważności. Po 7 latach, w 2021 r. matka wciąż oczekuje sprawiedliwości. Przez wszystkie te lata sprawa nie została zbadana przez niezależnego sędziego lub ławę przysięgłych. Samotna polska matka w Niemczech nie otrzymuje żadnego wsparcia w egzekwowaniu prawa łamanego przez państwo udające, że wypełnia regułę praworządności.

Wyborcy nie dbają o obcokrajowców

Jest możliwym, że w wielkiej liczbie spraw niemieccy politycy nie wykorzystują możliwości wpływania na sędziów, ponieważ ich wyborcy rzeczywiście "źle by na tym wyszli w oczach wyborców". Jednakże wyborcy mogą nie być zainteresowani lub być kompletnie nieświadomi pewnych istotnych obszarów sądowej działalności, w których stawkę stanowią prawa człowieka. Takim jest przypadek systemowej dyskryminacji przeciwko rodzinom obcokrajowców między innymi. Wyborcy nie dbają o obcokrajowców i o wiele innych problemów. Nie mają czasu ani zasobów, aby działać inaczej. Dlatego wyżej cytowane rozumowanie dotyczące rzekomej praktyki "nieingerowania w orzecznictwo przez polityków" jest bezpodstawną propagandą. Dlatego Parlament Europejski, Grupa Robocza do Spraw Dobrobytu Dziecka, zaproponowała 31 stycznia 2018 r. dodatkowe, niezależne środki ochrony przed sędziami i pracownikami społecznymi:⁵

(...) 22. Wzywa państwa członkowskie do rozważenia oferowania nieodpłatnej i dostępnej pomocy prawnej w krajowych lub międzynarodowych sprawach adopcji, opieki lub kurateli, rodzinom o niskich dochodach lub nie otrzymujących dochodu oraz tym, które stoją wobec ryzyka ubóstwa lub znajdują się poniżej linii ubóstwa; (...)

To wezwanie było częścią długiej politycznej debaty w Parlamencie Europejskim:⁶

(...) wielu europejskich rodziców jest wciąż systematycznie dyskryminowanych przez sędziów i funkcjonariuszy Jugendamtu, i są oddzielani od dzieci (...)

(...) Ta procedura przyjęta przez funkcjonariuszy Jugendamtu stanowi oczywistą dyskryminację opartą o pochodzenie i język przeciwko rodzicom nie będącym Niemcami. Członkowie prosili o zapewnienie mechanizmów gwarantowania rodzicom nie będącym Niemcami oraz ich dzieciom możliwości komunikowania się w ich wspólnym języku. (...)

(...) Potępia fakt, że w sprawach nadzorowanych spotkań rodzicielskich niewypełnienie przez rodziców nie będących Niemcami procedury przyjęcia języka niemieckiego jako języka rozmowy ze swymi dziećmi prowadziło do brutalnego przerwania rozmowy i do zakazu kontaktów między rodzicami nie będącymi Niemcami a ich dziećmi; wierzy, że taka procedura przyjęta przez funkcjonariuszy Jugendamtu stanowi oczywistą dyskryminację opartą na podstawie pochodzenia i języka przeciwko rodzicom nie będącym Niemcami; (...)

Łamiąc pogardliwie, z całkowitą bezkarnością dwie podstawowe zasady prawne Unii Europejskiej --- zasadę niedyskryminacji na podstawie narodowości oraz zasadę wolnego przemieszczania się osób --- Niemcy narażają obywateli Unii Europejskiej na najokrutniejszą z niesprawiedliwości: trwałe oddzielenie od dziecka.

Niezależna kontrola nad sądownictwem

Przedmowa do Prawa Jutlandzkiego, nadanego przez króla Waldemara, a przyjętego przez Duńczyków (w 1241 r.), określa zasady niezależnej kontroli nad sądownictwem w tym samym zakresie, którą Parlament Europejski usiłował objąć dodatkową ochroną:⁷

Urzędem króla i możnych kraju jest nadzorować wyroki i stosować prawo, oraz chronić tych, wobec których przemoc bezprawnie się stosuje, a więc wdowy i dzieci bez opieki, pielgrzymów, obcokrajowców --- ich to bowiem najczęściej gwałt dosięga --- i nie pozwalać, by nieuczciwi ludzie, którzy zgodnie z prawem postępować nie raczą, w jego kraju mieszkali; (...)

Dzisiaj, po 780 latach, te same "wdowy i dzieci bez opieki, pielgrzymi, obcokrajowcy" są wciąż pośród tych, wobec których najczęściej przemoc bezprawnie się stosuje. Unia Europejska, Republika Federalna Niemiec, Rzeczpospolita Polska nie spełniają standardów króla Waldemara z 1241 r. Jest to haniebne, ale jednocześnie stanowi to szansę. Państwa członkowskie Unii Europejskiej mają teraz szansę rozpoczęcia otwartej, demokratycznej dyskusji o prawdziwie demokratycznej praworządności w sercu Unii Europejskiej, oraz szansę rozpoczęcia naprawiania swoich sądów.

Nie wolno pozwalać partiom politycznym na niszczenie ich "zabawek", ponieważ te "zabawki" są życiem innych ludzi. Wyborcy często nie dbają albo nie wiedzą o nim. Z tego powodu partie polityczne mogą niszczyć wielu ludziom życie i rodziny. Polska jest po temu dobrym przykładem. Ze strony polskiego rządu są wciąż tylko fałszywe lub puste deklaracje; bezczynność wobec bezprawia w Unii Europejskiej. Polski rząd milczy zamiast bronić praw polskiej rodziny w Niemczech przed sądową przestępczością. Polski rząd oszukuje polskie rodziny, pozbawiając je należnej ochrony prawnej. Jak historia pokazuje --- dzisiaj także tragedia Afganistanu --- demokracja i praworządność mogą tylko istnieć jako emanacje silnego społeczeństwa obywatelskiego. Rząd opłacany z zagranicznej kiesy nie utrzyma się długo. Pod tym względem Niemcy mają kluczową rolę do odegrania w upadku albo odrodzeniu Unii Europejskiej.

W ramach "Initiative for Human Genome Diversity Protection", dla dobra społecznego Fundacja Wolne Społeczeństwo (FWS) postuluje płatny urlop dla każdego pracownika, który rezygnuje ze "szczepień ochronnych", aby chronić genetyczne podstawy naturalnej odporności człowieka.

FWS złożyła dwie petycje: jedną do Ministra Zdrowia, a drugą do Polskiej Agencji Prasowej, domagając się zbiorowego wsparcia wysiłków na rzecz zachowania genetycznych podstaw naturalnej odporności człowieka ustanowieniem płatnych urlopów dla osób rezygnujących ze "szczepień ochronnych" aby chronić nasze wspólne genetyczne dziedzictwo naturalnej odporności na infekcje, a także domagając się informowania o inicjatywie ochrony ludzkiej różnorodności genetycznej.

Udzielanie urlopów powinno odbywać się na następujących zasadach:

(1) Urlopu udziela pracodawca.

(2) Koszt wynagrodzenia pracownika pozostającego na urlopie przez pierwszy miesiąc urlopu ponosi pracodawca, a przez kolejne --- państwo, które zarazem jest zobowiązane utworzyć w celu pokrywania kosztu urlopu Fundusz Ochrony Różnorodności Genomu Ludzkiego.

(3) Urlop może być udzielony na czas zagrożenia infekcyjnego i może być przedłużany przez pracodawcę, a w przypadku likwidacji podmiotu pełniącego rolę pracodawcy --- przez Ministra Zdrowia lub Ministra Pracy.

Genetyczne podstawy naturalnej odporności przesądzają o przetrwaniu każdego gatunku w perspektywie dziesiątek tysiącleci. Obecnie nie ma sztucznych środków ochronnych działających w takiej perspektywie. Zasoby genetyczne ludzkości należy chronić jako środowisko naturalne rozwoju kultury i cywilizacji. Należy zbiorowo zapewniać środki utrzymywania tych zasobów, a nie oczekiwać samolubnie, że zrobi to ktoś wyłącznie na własny koszt w interesie publicznym!

Bezczynność rządu w tym zakresie budzi oburzenie.

W zakresie zadań demokratycznych Polskiej Agencji Prasowej mieści się udostępnianie informacji o działaniu społeczeństwa obywatelskiego oraz informacji koniecznych do działania społeczeństwa informacyjnego.

27167788.fws (PDF; 0b6044e1787c7261)

27167795.fws (PDF; 441df6f458ccfb8c)

W sądach poznańskich w maju 2021 r. prowadzone są "rozprawy", do których uzbrojone pachołki przy drzwiach sądowych nie dopuszczają przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego lub innych osób niepożądanych przez decydentów partyjnych;

Fundacja Wolne Społeczeństwo (FWS) apeluje do prasowych dziennikarzy poznańskich o pilne udokumentowanie i przedstawienie okoliczności przestępstw, o których FWS powiadomiła dnia 14 maja 2021 r. funkcjonariuszy Komendy Wojewódzkiej Policji w Poznaniu oraz Prokuratury Krajowej:

(1) bezprawnego powoływania dnia 13 maja 2021 r. z udziałem Policji dokumentu "Zarządzenie nr 11/2021 w sprawie dalszego ograniczenia funkcjonowania sądu w okresie do 30.04.2021 r." prezesa Sądu Rejonowego Poznań Nowe Miasto i Wilda poprzez umieszczenie "komunikatu" nie wskazującego podstawy prawnej zawartych w nim dyspozycji na stojaku przed wejściem do wyżej wskazanego sądu, a następnie wręczanie nieaktualnego "Zarządzenia" celem wywołania fałszywego wrażenia, że ma ono w swej treści odniesienie do sytuacji w dniu 13 maja 2021 r. i ma obowiązywać tego dnia;

(2) uniemożliwiania dnia 13 maja 2021 r. w godzinach 13:17 -- 13:37 wstępu do sądu i sali sądowej wyżej wskazanego sądu w budynku przy ul. Marcinkowskiego 32 w Poznaniu przedstawicielowi FWS powiadomionemu treścią "wokandy" o ustaleniu na ten dzień, godz. 13:30, terminu rozprawy we wskazanym budynku w postępowaniu objętym obserwacją społeczną;

(3) uniemożliwiania dnia 13 maja 2021 r. w godzinach 13:17 -- 13:37 złożenia skargi u prezesa sądu na uniemożliwienie wstępu do sądu;

(4) odmowy pisemnego potwierdzenia przez funkcjonariuszy Policji i wyżej wskazanego sądu zdarzeń wyżej wskazanych, a także --- okoliczności wręczenia przedstawicielowi FWS przy wejściu do sądu kopii nieobowiązującego "Zarządzenia" w sposób sprawiający fałszywe wrażenie, że obowiązuje ono (jest aktualne), i to pomimo przyznania po niemal półgodzinnym sporze przez tych funkcjonariuszy, że zdarzenia te i wręczenie kopii "Zarządzenia" nie były działaniami zgodnymi z prawem, i pomimo uznania uprawnienia przedstawiciela wstępu do sądu i sali sądowej.

Demokratyczne zaangażowanie dziennikarzy jest konieczne ze względu na:

(1) radosne poczucie bezkarności w odmawianiu poświadczenia lub udokumentowania swych działań u osób sprawiających wrażenie bojówki partii politycznej przebranych za policjantów;

(2) nieosiągalność z zagranicy policyjnych numerów telefaksowych: "+48 47 7714011" oraz "+48 47 7714012";

(3) brak wśród "danych teleadresowych" Komendy Wojewódzkiej Policji w Poznaniu pod poniższym adresem WWW (URL) wskazania adresu poczty elektronicznej (e-mail):
http:// bip.poznan.kwp.policja.gov.pl/KWP/dane-teleadresowe/1339,Brak-tematu.html.

FWS nie ma możności korzystania z kontrolowanych przez partie polityczne "skrzynek podawczych" opartych o oprogramowanie tworzone niejawnie, z wewnątrzpartyjnej korespondencji, ani --- możności osobistego przybywania do "komendy" milicji lub komitetu partii.

27016450.fws

Fundacja Wolne Społeczeństwo (FWS) popiera nieuznawanie skuteczności sejmowego głosowania nad wyrażeniem zgody na ratyfikację decyzji Rady w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej, które przeprowadzono dnia 4 maja 2021 r. z licznymi naruszeniami Konstytucji, bez spełnienia wymogu zebrania 2/3 głosów poparcia, bez obecności posłów w liczbie wymaganej konstytucyjnie, w dodatku wobec wątpliwej legalności wyboru posłów, którzy głosowali. FWS zaleca zdecentralizowaną demokrację społeczną jako ustrój ograniczający przestępczość partii politycznych opłacanych z zagranicy.

Dnia 4 maja 2021 r. przeprowadzone zostało głosowanie sejmowe nad projektem ustawy o ratyfikacji decyzji Rady (UE, Euratom) 2020/2053 z dnia 14 grudnia 2020 r. w sprawie systemu zasobów własnych Unii Europejskiej oraz uchylającej decyzję 2014/335/UE, Euratom (sejmowy druk numer 1123). Decyzja uprawnia Komisję Europejską do zadłużania Unii Europejskiej na koszt państw członkowskich, lecz poza demokratyczną kontrolą obywateli tych państw.

FWS wniosła przed głosowaniem petycję o zastosowanie trybu głosowania określonego przepisami art. 90 Konstytucji, gdyż rozstrzygane głosowaniem miało być przekazanie kompetencji organów Rzeczypospolitej w zakresie: zaciągania pożyczek oraz udzielania gwarancji i poręczeń; limitowania zadłużenia; nakładania podatków. FWS uznała, że przekazane kompetencje mogą być wykonywane wadliwie, w warunkach pozorowania praworządności i pozorowania kontroli wydatków.

FWS wskazała zarazem, że decyzja może tworzyć narzędzia finansowe do wzbogacania się obywateli już zamożnych kosztem obywateli niezamożnych oraz ich dzieci, gdy kredytowanie Unii Europejskiej pozwoli zamożnym kupować obligacje zabezpieczone przed inflacją, a pieniądze niezamożnych stracą na wartości przez inflację. FWS przedstawiła w szczególności obecne praktyki nierówności stosowania prawa UE wobec obywateli państw członkowskich, skupiając się na przestępczości państwowej opartej o patologie prawa rodzinnego Unii Europejskiej, tworzonego wbrew jej kompetencjom i podporządkowanego unijnemu prawu gospodarczemu.

FWS zauważyła, że obywatele Rzeczypospolitej nie zgodzili się na rezygnację z demokracji, która jest ważnym narzędziem obrony ich praw. Na poparcie wskazania obecnej nierówności stosowania prawa Unii Europejskiej oraz wskazania potrzeby obrony praw obywateli przy dysponowaniu ogromnymi środkami finansowymi, FWS przytoczyła wypowiedź z 2016 r. ówczesnego posła Adama Ołdakowskiego, sprawozdawcy sejmowej Komisji do Spraw Petycji, oceniającego praktykę traktowania Polaków w Unii Europejskiej w sprawach, które nie zostały załatwione do 2021 r. Poseł partii Prawo i Sprawiedliwość mówił w 2016 r.:

Tak niemiecki sąd rodzinny postąpił z dwiema rodzinami, a wiemy, że jest wiele, wiele więcej takich przypadków. Musimy coś zrobić. Kiedy czytałem i zdobywałem więcej wiadomości, było mi wstyd, że w ogóle nie ma na to reakcji. Rozmawiam z przedstawicielem Ministra Sprawiedliwości. Wszyscy oczekują nie wiem na co. Trzeba postawić się na miejscu rodzin, matek. Wobec siły sądownictwa niemieckiego, wobec urzędników, którzy tak brutalnie zachowywali się w stosunku do matek i dzieci, przypomina mi się literatura na temat II wojny światowej.

W kontekście tej przykrej konstatacji, która zachowuje pełną aktualność w 2021 r., FWS wyraziła przekonanie, że demokracja nie została porzucona ani odrzucona przez obywateli, i że mogą oni nadal życzyć sobie możliwości korzystania z niej:

Być może obywatele zechcą rozważyć, czy chcą być narażeni nie tylko na obrabowanie z majątku, ale także na utratę dzieci i rodzin. (...) Być może zechcą zastanowić się, czy warto dalej kibicować politykom deklarującym polskość, którzy dla osobistych korzyści, za pieniądze zagraniczne odtwarzają okupacyjne stosunki z czasu wojny.

Niestety politycy reprezentujący w Sejmie partie polityczne finansowane z zagranicy, zaślepieni ogromnymi pieniędzmi, zignorowali demokrację i procedury sejmowe. Mimo poselskich głosów sprzeciwu argumenty przemawiające za zastosowaniem art. 90 Konstytucji zostały zignorowane. Do głosu nie dopuszczano nawet Ministra Sprawiedliwości i Prokuratora Generalnego.

W zaistniałej sytuacji, dnia 5 maja 2021 r. FWS zażądała od Sejmu udostępnienia opinii prawnych i dokumentacji na uzasadnienie sposobu głosowania dnia 4 maja 2021 r., które obok organizacji społeczeństwa obywatelskiego powinien zbadać także Prokurator Generalny. Do osobnego badania pozostały okoliczności głosowania bez obecności posłów w sali sejmowej w liczbie wymaganej Konstytucją oraz wad wyborów, w których posłowie jakoby otrzymali mandaty poselskie, w których wbrew art. 100 Konstytucji kandydatów zgłaszać mogły partie i komitety wyborcze, ale nie sami wyborcy, którym przepis ten przyznał wprost prawo zgłaszania kandydatów. W Polsce w społeczeństwie obywatelskim reprezentowanym przez FWS budzi się podejrzenie, że za pieniądze Unii Europejskiej obcy decydenci budują w Polsce raczej gangsterstwo polityczne niż demokrację. Tym razem jednak pieniądze na wydatki polityków mają być pożyczone, wydawane poza demokratyczną kontrolą, a następnie zwracane ma koszt pokrzywdzonych.

Zdecentralizowana demokracja społeczna to ustrój, w którym nie tylko nadzór nad sprawowaniem władzy, ale i samo sprawowanie władzy odbywa się z udziałem organizacji społeczeństwa obywatelskiego działających niezależnie od administracji państwowej i od partii politycznych, które w ustroju demokracji parlamentarnej wiążą się i przeplatają zwykle z upływem czasu w coraz większym stopniu, niszcząc demokrację albo blokując jej rozwój. Podział władzy i jej niezależna kontrola są niezbędne w każdej demokracji. Ani Polska ani Unia Europejska ani Chiny nie osiągną demokracji bez ich zagwarantowania.

Fundacja Wolne Społeczeństwo (FWS) apeluje o społeczną ochronę rodziny wobec braku odpowiedzi polskiego rządu i ambasadora w Berlinie na zawiadomienie o przestępczym, urzędniczym przymuszaniu polskiej obywatelki w Niemczech do aborcji pod groźbą zabrania jej rocznej córeczki. FWS wskazuje systemowe pomocnictwo i poplecznictwo polityków w wykorzystywaniu dzieci znajdujących się pod opieką samotnych matek lub rodzin niezaradnych lub niezdolnych do ogólnego rozumienia swej sytuacji.¹ Rząd formalnie utworzył stanowisko ministra do “obrony praw obywatelskich” za granicą, faktycznie zapewniającego pedofilom i sutenerom warunki sprzyjające porywaniu i wykorzystywaniu w Unii Europejskiej dzieci oraz kobiet pod pozorami adopcji lub ochrony “tożsamości europejskiej”. O pozbawianiu dzieci tożsamości w Unii Europejskiej i popełnianiu na nich koszmarnych zbrodni zawiadomił publicznie w lutym 2021 r. katolicki reżyser Patryk Vega, starając się ukryć udział w nich katolickich ośrodków adopcyjnych.²

Ofiarą urzędniczego przymuszania do przerwania ciąży w Niemczech, w Unii Europejskiej, jest Polka, która uciekła do męża z powodu maltretowania i przemocy. Funkcjonariusze “Wolnego Państwa Saksonii”, kraju związkowego Republiki Federalnej Niemiec, oraz niemieckiego samorządu miejskiego przymuszają obywatelkę polską przebywającą z dzieckiem w ośrodku pomocy społecznej “Caritas” w Saksonii do usunięcia ciąży pod groźbą zabrania jej córeczki. Dopuszczają się przy tym czynów dyskryminacji ze względu na pochodzenie oraz status społeczny i majątkowy ofiar, niezamożnej rodziny i rodziców mających trudności w ogólnym rozumieniu swej sytuacji, w szczególności — sytuacji prawnej, oraz w prowadzeniu czynności urzędowych, w szczególności za granicą.

Minister rządu partii politycznych Prawo i Sprawiedliwość oraz Solidarna Polska, który pozbawia kobiety w Polsce bezprawnie możliwości przerywania ciąży, oraz ambasador Rzeczypospolitej w Berlinie zostali zawiadomieni o przestępstwie przymuszania matki do przerwania ciąży, i poproszeni o potwierdzenie zawiadomienia. Właściwemu ministrowi do spraw “obrony praw obywatelskich” za granicą oraz ambasadorowi w Berlinie wskazano, że konieczna jest ochrona "życia nienarodzonego", "dziecka nienarodzonego" oraz dziecka narodzonego, a także tożsamości narodowej, kulturowej i tożsamości europejskiej. Minister i ambasador nie odpowiedzieli ani na to zawiadomienie ani nawet na prośbę o potwierdzenie jego otrzymania. Funkcjonariuszka ambasady w Berlinie powiadomiła FWS dnia 16 lutego 2021 r.,³ że: "Wydział Konsularny i Polonii Ambasady RP w Berlinie potwierdza wpływ Pańskiego pisma. Konsul nawiązał bezpośredni kontakt z panią (…)". FWS ustaliła, że”konsul" żąda od matki, która ledwo rozumie, co się dzieje wokół niej, komputerowych skanów dokumentów i akt oraz informacji z urzędowych zasobów, a zarazem pomija wskazaną mu obywatelkę polską, która pomaga matce, mając przygotowanie do prowadzenia spraw personalnych, pozwalające na dostarczenie informacji.

Działania niemieckich urzędników, na które pozwalają funkcjonariusze polskiego rządu, należy uznać za czyny zbrodnicze i haniebne, ponieważ nie tylko dążą oni do wymuszenia aborcji pod groźbą uprowadzenia dziecka z rodziny, lecz w dodatku działają na żądanie obywatela Niemiec, od którego Polka uciekła, by chronić swą córeczkę, swą ciążę i siebie samą po rozpoczęciu postępowania rozwodowego. Urzędnicy niemieccy znęcają się nad ofiarami znęcania się i złego traktowania oraz przemocy domowej, dokonując w istocie zemsty na matce w imieniu człowieka, który ją maltretował i wykorzystywał jako jej “mąż”, zanim od niego uciekła.

Pomocnictwo lub poplecznictwo świadczone niemieckim urzędnikom w tej sprawie przez rząd Rzeczypospolitej poprzez izolowanie matki i pozbawianie jej i dziecka ochrony prawnej i społecznego wsparcia jest dowodem politycznego zakłamania rzekomych ideałów moralnych partii politycznych. Rząd, który bezprawnie zakazuje przerywania ciąży w Polsce, zarazem nie występuje przeciwko przymuszaniu do przerywania ciąży, gdy przymuszają do niej niemieccy urzędnicy należący do grup interesu, z którymi polscy politycy mogą współdziałać dla osobistych korzyści.

FWS zwraca się do redaktorów mediów masowych w Polsce, którzy w obronie przed podatkowymi działaniami rządu apelowali “listem otwartym” dnia 10 lutego 2021 r. o społeczną solidarność wobec nich, o przekazywanie treści apelu FWS w następującym brzmieniu:

Jako obywatele Rzeczypospolitej mają Państwo obowiązek osobiście i jawnie poprzeć społeczne starania o zatrzymanie polityków i funkcjonariuszy publicznych Rzeczypospolitej oraz innych państw Unii Europejskiej, którzy popełniają przestępstwa poplecznictwa lub pomocnictwa w porwaniach dzieci oraz ich wykorzystywaniu, skrywane pod pozorami “adopcji” lub “opieki zastępczej”, w szczególności przeciwko nieporadnym matkom i rodzinom nie mającym ogólnego zrozumienia swej sytuacji lub niezdolnym do rozumienia i korzystania z instytucji państwa i prawa. Należy natychmiast zatrzymać zmuszanie polskiej obywatelki do aborcji pod groźbą zabrania jej córki w Niemczech, dokonywane z pomocnictwem lub poplecznictwem polskiego rządu,⁴ ambasadora i polskiego Komendanta Głównego Policji.⁵ Rzeczpospolita jest dobrem wspólnym wszystkich obywateli. Obywatele sprawują w niej władzę przez swych przedstawicieli lub bezpośrednio. W szczególności zgodnie z artykułem 7, artykułem 8 i artykułem 72 Konstytucji każdy obywatel ma prawo żądać od organów władzy publicznej ochrony dziecka przed przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem i demoralizacją, albo zapewniać tę ochronę bezpośrednio. Należy ścigać politycznych, urzędowych i prywatnych sprawców, pomocników i popleczników porwań dzieci, którzy korzystają z uprawnień urzędowych i sędziowskich, by wybierać matki nieporadne lub mające trudności w rozumieniu swej sytuacji, w szczególności za granicą, oddzielać je od społeczeństwa, izolować i udostępniać zwyrodnialcom.

W sprawie przymuszania do aborcji w Niemczech konieczne jest współdziałanie prawdziwego rządu Rzeczypospolitej ze społeczeństwem obywatelskim, także z obywatelką polską, panią Urszulą, która udzieliła pomocy matce zaatakowanej przez Niemców, nie bacząc na osobiste zagrożenie przemocą ze strony “męża” zaatakowanej kobiety. Okazała obywatelską solidarność, mimo że sama nigdy nie otrzymała od Rzeczypospolitej należnej jej pomocy i ochrony. Pani Urszula osobiście zrealizowała wyprowadzkę matki i jej dziecka z mieszkania “męża”, który groził przemocą obu paniom i dziecku oraz zastraszył inne osoby. Jest ona osobą o wyjątkowej moralności i szlachetności, która krzewi ideały chrześcijaństwa i kultury polskiej.

FWS oczekuje w zgodzie z normami społecznej kultury polskiej i europejskiej, że wobec odmawiania przez ambasadora, konsula i ministra udzielania ochrony prawnej oraz współdziałania ze społeczeństwem obywatelskim, uda się w Polsce zbudować społeczny sojusz dla moralności i praworządności przeciwko przestępczości państwowej organizowanej przez rządowych polityków. Prawem człowieka i obywatela jest bezpośrednie występowanie przeciwko sytuacjom umożliwiającym popełnianie przestępstw lub zbrodni na dzieciach, gdy dziecko nie jest przed przestępstwem lub zbrodnią właściwie chronione. Nie można być jednocześnie człowiekiem i członkiem społeczności, która nie uznaje prawa człowieka do bezpośredniego dostarczania ochrony przed przemocą dziecku, którego rodzina lub opiekunowie są niezdolni do zapewnienia mu tej ochrony lub w niej przeszkadzają; taka społeczność jest społecznością nieludzką.

Osoby chcące chronić matkę lub rodzinę mogą zwracać się do “polskiej” funkcjonariuszki rządowej, która działa na szkodę matki i rodziny, chroniąc niemieckich sprawców przestępstw:

Anna Łukasik-Künne
Konsul
Wydział Konsularny i Polonii
Ambasady Rzeczypospolitej Polskiej
w Republice Federalnej Niemiec
Richard-Strauss-Str. 11
14193 Berlin
Tel.  +49 30 - 223 13 206
Fax: +49 30 - 223 13 212

#26892594.fws

SWS prosi o współdziałanie społeczne przeciwko kolonizowaniu Polski "sposobem medycznym", przez zagranicznych przedsiębiorców obsługiwanych służebnie przez rząd nazywany "polskim". Potrzebne poważne współdziałanie z poznańskimi badaczami. Poważne.

Rządowe oszustwa "maseczkowe" służące obcym przedsiębiorcom przedstawił tygodnik "Polityka" (IPFS link).

Niefinansowanie polskich (poznańskich) prac nad szczepionką przedstawiła telewizja Polsat News (IPFS link).