Skarżąca występuje o wznowienie postępowania na podstawie art. 401^1 i dodatkowo, niezależnie na podstawie art. 524 par. 1 kpc, uznając, że przedmiotowe postępowanie objęte wnioskiem o wznowienie nie spełnia norm postępowania sądowego, a skład sądu wymogów powołania na stanowiska sędziowskie.

Powołanie na stanowiska sędziowskie osoby wchodzącej w skład orzekający Sądu w oparciu o przepis uznany przez Trybunał Konstytucyjny za sprzeczny z Konstytucją jest bezwzględną przesłanką wznowienia postępowania ze względu na konieczność przeprowadzenia indywidualnej oceny wpływu naruszenia Konstytucji na postępowanie, w którym doszło do rażących naruszeń prawa.

Rażącym naruszeniem art. 510 kpc i art. 45 Konstytucji było wykluczenie udział skarżącej w postępowaniu adopcyjnym, dotyczącym wprost jej interesu prawnego w zakresie kontaktu z wnukiem, objętego uzyskaną przez nią ugodą sądową i bronionego przez nią w postępowaniu sądowym, w którym wystąpiła o zmianę opiekuna narażającego ją na utratę kontaktu z jej własnym wnukiem. W dwóch postępowaniach sądowych, dotyczącym zmiany opiekuna i dotyczącym kontaktu, zakończonym ugodą o kontakcie, jej interes dotyczący kontaktu z wnukiem i chronienia go, wynikający z konstytucyjnego prawa do życia rodzinnego, mający oparcie w prawach człowieka i prawach dziecka oraz kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, był w pełni uznawany i został objęty ochroną sądową w ramach ugody o spotkaniach co dwa tygodnie. Nieuznanie go w postępowaniu o przysposobienie jest bezzasadne.

Okoliczność wydania orzeczenia o przysposobieniu i jej ewentualne skutki nie wpływają na interes prawny w postępowaniu o wznowienie, który należy oceniać według stanu faktycznego i prawnego sprzed zakończenia postępowania objętego skargą o wznowienie. Przyjęcie, że skutek wydania orzeczenia uniemożliwia jego wznowienie, jest rażącym naruszeniem prawa do wznowienia postępowania w celu ewentualnego wykluczenia tego skutku.

Orzeczenie przysposobienia nie wpływa na prawo do kontaktu skarżącej z wnukiem, regulowane przepisami szczególnymi kodeksu rodzinnego i opiekuńczego poza kodeksową regulacją przysposobienia.

Ponadto polskie prawo nie przewiduje przysposobienia wykraczającego skutkiem w oddziaływaniu międzynarodowym poza zmianę miejsca zamieszkania dziecka. W szczególności wykluczone jest pozbawienie dziecka możności korzystania z obywatelstwa polskiego i ochrony polskiego systemu prawnego. Polskie prawo pozwala co najwyżej na "adopcję" lub "przysposobienie" skutkujące zmianą miejsca zamieszkania dziecka na miejsce poza Polską, i to wyłącznie w wyjątkowym przypadku niemożności zapewnienia dziecku zastępczej opieki rodzinnej w Polsce, ale pod żadnym pozorem nie pozwala na zmianę obywatelstwa dziecka i na pozbawienie go prawa do korzystania z obywatelstwa polskiego, a także do powracania do Polski i do utrzymywania kontaktu z rodziną i z przyjaciółmi. Nie pozwala też na orzeczenie "adopcji" przed zakończeniem tak zwanego okresu "styczności preadopcyjnej" dziecka z osobami, które chcą je adoptować, i przed dokonaniem oceny tej "styczności", również przez dziecko i jego bliskich. Rzekoma "adopcja" Adama powinna zostać uznana za nieważną, ponieważ miał on zastępczą opiekę rodzinną w Polsce, a o jego "adopcji" orzeczono przed zakończeniem okresu styczności i umożliwieniem mu wymiany opinii o sytuacji z osobami bliskimi mu. Wskutek tej "adopcji" pozbawiono go możności korzystania z polskiego obywatelstwa i kontaktu z rodziną.

Naruszeniem interesu skarżącej w postępowaniu o przysposobienie było rażące poświadczanie nieprawdy przed sądem i pomocnictwo w tym poświadczaniu, połączone z umyślnym ukrywaniem postępowania adopcyjnego przed skarżącą występującą o zmianę opiekuna prawnego działającego na szkodę dziecka, połączone z ukrywaniem postępowania przed rodzicami wnuka skarżącej, uprawnionymi do udziału w postępowaniu o przysposobienie zagranicznej, i ukrywaniem go przed osobami bliskimi Adamowi, zainteresowanymi w sprawie, oraz połączone z celowym przeprowadzeniem postępowania w czasie rozpatrywania wniosku skarżącej o zmianę opiekuna prawnego, gdy wskutek konfliktu interesów dziecka i opiekuna wykluczona była ochrona praw dziecka.

Niedopuszczalne i bezprawne było powołanie do roli opiekuna prawnego w czasie postępowania adopcyjnego pracownicy agencji adopcyjnej, mające na celu wyłącznie doprowadzenie do adopcji.

Tak samo niedopuszczalne i bezprawne było wykluczenie udziału skarżącej w postępowaniu adopcyjnym, dotyczącym wprost jej interesu prawnego w zakresie kontaktu z wnukiem, objętego uzyskaną przez nią ugodą sądową i bronionego przez nią w postępowaniu sądowym, w którym wystąpiła o zmianę opiekuna narażającego ją na utratę kontaktu z wnukiem.

Poświadczenia nieprawdy doprowadziły bezpośrednio, w warunkach wykluczenia osób zainteresowanych i potajemności postępowania i wykluczenia osób zainteresowanych losem dziecka, do oparcia całego postępowania adopcyjnego o fałszywe twierdzenia dotyczące sytuacji faktycznej, w istocie do sfałszowania postępowania adopcyjnego. Taki skutek poświadczania nieprawdy był dla składu orzekającego całkowicie przewidywalny i był przezeń oczekiwany. Doszło do przestępstw odznaczającego się wyjątkową szkodliwością społeczną. Narażono dziecko no ogromne szkody emocjonalne i na niebezpieczeństwo utraty zdrowia albo życia.